پزشکی بازساختی و سلول‌های بنیادی

 دانشمندان موسسه سالک و دانشگاه شفیلد پژوهشی را انجام دادند که نویدبخش توسعه ژن درمانی برای ترمیم کم شنوایی است.  در کشورهای توسعه یافته، تقریباً 80 درصد موارد ناشنوایی که قبل از یادگیری صحبت کردن توسط کودک رخ می دهد، به دلیل عوامل ژنتیکی است.  یکی از این مولفه های ژنتیکی منجر به عدم تولید پروتئین EPS8 می شود که همزمان با رشد نامناسب سلول های مویی حسی در گوش داخلی است.  این سلول ها به طور معمول دارای ساختارهای بلند مو مانندی به نام استریوسیلیا هستند که صدا را به سیگنال های الکتریکی تبدیل می کنند که توسط مغز قابل درک است.  در غیاب EPS8، استریوسیلیاها برای عملکرد بسیار کوتاه بوده که منجر به ناشنوایی می شود.

 یافته‌های این تیم که در 31 ژوئیه 2022 در Molecular Therapy – Methods & Clinical Development به صورت آنلاین منتشر شد، نشان می‌دهد که انتقال EPS8 طبیعی به بیمار می‌تواند کشیدگی استریوسیلیا و عملکرد سلول‌های مویی شنوایی در گوش موش‌هایی که تحت تأثیر از دست دادن EPS8 قرار گرفته‌اند، را بازگردانی کند.

 «اوری مانور»، یکی از نویسنده‌های ارشد، استادیار پژوهشی و مدیر مرکز بیوفوتونیکی پیشرفته Waitt در سالک، می‌گوید: «یافته های ما نشان می‌دهد که عملکرد سلول‌های مویی را می‌توان در سلول‌های خاصی بازیابی کرد. من با کم شنوایی شدید به دنیا آمدم و احساس می کنم این یک هدیه فوق العاده است که بتوانم گزینه ای برای درک شنوایی برای مردم فراهم کنم."




 جسم حلزونی،یک ساختارلوله مارپیچی درگوش داخلی، ما را قادر میسازد تا فرکانس های مختلف صدا را بشنویم و تشخیص دهیم.  نواحی با فرکانس پایین حلزون گوش استریوسیلیای طولانی تری دارند در حالی که نواحی با فرکانس بالا دارای استریوسیلیای کوتاه تری هستند.  وقتی صدا از گوش عبور می کند، مایع موجود در جسم حلزونی به ارتعاش در می آید و باعث ارتعاش استریوسیلیای سلول مویی می شود. این سلول‌های مویی سیگنال‌هایی را به نورون‌ها می‌فرستند که اطلاعات مربوط به صداها را به مغز منتقل می‌کنند.

 مانور قبلاً کشف کرده بود که پروتئین EPS8 برای عملکرد طبیعی شنوایی ضروری است زیرا طول استریوسیلیای سلول های مویی را تنظیم می کند.  بدون EPS8، موها بسیار کوتاه هستند.  همزمان، نویسنده ارشد والتر مارکوتی، استاد دانشگاه شفیلد، کشف کرد که در غیاب EPS8 سلول های مویی نیز به درستی رشد نمی کنند.

 برای این مطالعه، Manor و Marcotti گروه پژوهشی مشترکی تشکیل دادند تا ببینند آیا انتقال EPS8 به استریوسیلیا سلول‌های مویی می‌تواند عملکرد آن‌ها را بازیابی کند تا در نهایت شنوایی را در موش بهبود بخشد.  این تیم با استفاده از یک حامل ویروسی برای انتقال پروتئین به سلول‌های مویی، EPS8 را به گوش داخلی موش‌های ناشنوا که فاقد EPS8 بودند، وارد کردند. سپس آنها از تصویربرداری دقیق برای توصیف و اندازه گیری استریوسیلیای سلول های مویی استفاده کردند.


 این تیم دریافتند که EPS8 طول استریوسیلیا را افزایش داده و عملکرد سلول های مویی را در سلول های فرکانس پایین ترمیم می کند.  آنها همچنین دریافتند که پس از گذر از محدوده سنی خاص، به نظر می رسد سلول ها توانایی خود را برای بازیابی عملکرد از طریق این ژن درمانی از دست می دهند.

 مانور می‌گوید: "EPS8 یک پروتئین با عملکردهای مختلف است، و ما هنوز چیزهای بسیاری برای رمزگشایی در مورد آن داریم. من متعهد به ادامه مطالعه کم شنوایی بوده و خوشبین هستم که کار ما می تواند به ژن درمانی بیماران ناشنوا کمک کند."

 تحقیقات آینده شامل بررسی چگونگی عملکرد ژن درمانی EPS8 برای بازگرداندن شنوایی در مراحل مختلف رشد است و اینکه آیا ممکن است فرصت درمانی را طولانی تر ساخت.



https://www.salk.edu/news-release/discovery-advances-the-potential-of-gene-therapy-to-restore-hearing-loss/