پزشکی بازساختی و سلول‌های بنیادی

 انجماد جزء جدایی ناپذیر اکثر الگوهای تولید سلول درمانی است - برای هر سلول درمانی که نیاز به انتقال دارد، استفاده از فرآیند انجماد/ذوب که زنده ماندن سلول را پس از تجویز تضمین می کند، یک عملیات بسیار مهم است.  دی متیل سولفوکسید محافظ برودتی (DMSO) برای چندین دهه به عنوان وسیله ای ترجیحی برای کنترل تشکیل کریستال های یخ در طول فرآیند انجماد، به دلیل توانایی اثبات شده آن در جلوگیری از تشکیل بلورهای یخ، کاربرد داشته است.  علیرغم مشخصات سم شناسی مستند و اثرات منفی بالقوه آن بر اثربخشی، DMSO محافظ اولیه سرما برای این روش ها باقی مانده است.

 در صنعت به رسمیت شناخته شده است که قرار گرفتن طولانی مدت در معرض DMSO می تواند زمان انکوباسیون قبل از انجماد و پس از ذوب را مختل کند و پتانسیل ایجاد گلوگاه های تولید و از دست دادن محصول را ایجاد کند.  با این حال، انجماد عالی که توسط DMSO برای فرآیند انجماد فراهم می‌شود، و همچنین فقدان جایگزین‌های رقیب آن در بازار، احتمالاً منجر به ادامه استفاده از آن برای سال‌های آینده خواهد شد.

 به منظور بهبود پارادایم انجماد، اپراتورها باید تکنیک های پر کردن/پایان و انجماد را در نظر بگیرند که مراحل پردازش را ساده می کند و قرار گرفتن سلول ها در معرض DMSO را به حداقل می رساند.

درمان‌های مبتنی بر سلول T با توجه به پتانسیل آنها برای درمان بیماری‌های صعب‌العلاج مانند سرطان، از جمله مواردی هستند که بیشتر دنبال می‌شوند.  در نتیجه، این نوع سلول نسبت به برخی دیگر تحقیقات بیشتری را در مورد تعاملات خود با DMSO تجربه کرده است، که منجر به بینش های جدیدی در مورد تأثیرات منفی بالقوه این محافظ بر روی این سلول ها شده است.

https://www.cellandgene.com/doc/optimized-fill-and-finish-to-limit-dmso-s-negative-impact-on-t-cells-0001