پزشکی بازساختی و سلول‌های بنیادی

در مطالعه جدید صورت گرفته در دانشگاه ماساچوست و روی مدل های موشی تیروزینمیا نوع یک، محققین در مطالعه نوزاد موش ها محققین نشان داده اند که فراوانی تصحیح ژن در تقریبا 10/8 درصد هپاتوسیت ها صورت گرفت و این در حالی است که کارایی تصحیح ژن در موش های بالغ به طور قابل توجهی کمتر و جدود 1/6 درصد بود.

محققان توانسته اند با استفاده از یک فاکتور رونویسی مزودرمی موسوم به Brachyury سلول های بنیادی سازگار برای ترمیم قلبی را تولید کنند. آن ها نشان داده اند که می توان با ترانسفکشن Brachyury با استفاده از تکنیک mRNA مدیفه شده و میکرو کپسوله شده، سلول های بنیادی مزانشیمی معمولی را به سمت سرنوشت قلب سازی پیش برد.

سلول های بنیادی یکی از امیدوار کننده ترین ابزارها در زمینه داروهای بازساختی به حساب می آیند زیرا این سلول ها نوعی سلول هستند که می توانند تمام سلول های بدن ما را تولید کنند و پتانسیل درمان بافتهای از بین رفته در اثر آسیب یا بیماری را دارند.

در حال حاضر گروهی از محققان بیماری های عفونی ، ریوی و پزشکی بازساختی ، با مطالعه سلول های ریوی مشتق از سلول های بنیادی انسان به نام پنوموسیت های نوع 2 و آلوده به SARS-CoV-2 نشان داده اند که ویروس در ابتدا توانایی سلول های ریه را برای کمک به سیستم ایمنی بدن با اینترفرون ها برای مقابله با مهاجمان ویروسی سرکوب کرده و در عوض یک مسیر التهابی به نام NFkB را فعال می کند.

محققین توانسته اند با موفقیت اولیگودندروسیت ها را از سلول های بنیادی پرتوان مشتق از بیماران مبتلا به بیماری های سیستم عصبی(بویژه مولتیپل اسکلروزیس و ALS) تولید کنند. در این روش که بسیار سریع و موثر صورت می گیرد، می توان ظرف مدت سه هفته اولیگودندروسیت های مد نظر را تولید کرد.

مطابق یکی از جدید ترین پژوهش‌های صورت گرفته در حوزه مهندسی بافت و طراحی زخم پوش‌ها بین محققین کانادایی و آمریکایی، از مدل جدیدی از زخم پوش‌ها رونمایی گردید که علاوه بر تسریع فرایند ترمیم در ناحیه آسیب دیده، موجب احیا پاسخ ایمنی در آن قسمت می شود.

گزوزوم ها را بعد از آزادسازی از سلول می توان در همع مایع بدن از جمله خون، ادرار و بزاق مشاهده کرد. به دلیل این که اگزوزوم ها پروتئین های سطحی و سیتوپلاسمی، mRNAs، میکروRNAها و ... را حمل می کنند، می توان محتویات آن ها را به عنوان مارکری برای بسیاری از فرایندهای فیزیولوژیک یا پاتولوژیک مربوط به سلول در نظر گرفت.

مفصل گیجگاهی-مفصلی(TMJ) که بخش پشتی آرواره پایین را شکل می دهد و آرواره را به جمجمه متصل می کند از نظر آناتومیک پیچیده بوده و با توجه به این که بار زیادی را تحمل می کند از استخوان و غضروف تشکیل شده است.