پزشکی بازساختی و سلول‌های بنیادی

سازمان بهداشت جهانی(WHO) تخمین می زند که 90 درصد از 347 میلیون نفری که در سراسر دنیا به دیابت مبتلا هستند، دیابت شان از نوع دو(T2D) است. در دیابت نوع دو، بدن نمی تواند به طور صحیح از انسولین استفاده کند و پدیده ای به نام مقاومت انسولینی اتفاق می افتد. چاقی یکی از فاکتورهای دخیل در دیابت نوع دو است و التهابی که طی چاقی رخ می دهد منجر به افزایش مقاومت انسولینی می شود. مطالعه بالینی اولیه ای نشان داده است که پیوند سلول های بنیادی مزانشیمی می تواند تعادل متابولیکی را در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو بهبود ببخشد.

سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی(ADSCs) فراوان هستند و می توانند با رویکردهای حداقل تهاجمی بدست آیند. با این حال، توانایی آن ها برای بهبود عملکرد متابولیکی در دیابت نوع دو یا چاقی تاکنون ناشناخته باقی مانده بود. محققان معتفدند که سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی توانایی بهبود مقاومت انسولینی در موش های چاق تغذیه شده با رژیم غذایی پر چربی را دارند. موش های تغذیه شده با رژیم غذایی پر چربی که این سلول های بنیادی را دریافت کردند، سطح گلوکز خون کاهش یافته ای را نشان دادند و حساسیت انسولینی شان تقویت شد. در نهایت، این اثرات حفاظت کننده به دلیل سرکوب التهاب و تقویت جذب گلوکز در بافت چربی و عضله بود. این مطالعه نشان می دهد که پیوند سلول های بنیادی مشتق از چربی، از طریق مکانیسم های متعدد، تحمل گلوکز و تعادل متابولیک را در موش های تغذیه شده با رژیم پرچربی را بهبود می بخشد.

Reference:https://journals.sagepub.com/doi/10.1177/1535370219839643