پزشکی بازساختی و سلول‌های بنیادی

عضله اسکلتی یک اندام مکانیکی است که پس از انقباض آسیب سلولی را تحمل می کند. ضایعات ناشی از آسیب خارجی را می توان توسط سلول های بنیادی عضلانی ترمیم کرد که با سلول های آسیب دیده ترکیب می شوند یا میوفیبرهای کاملاً جدیدی ایجاد می کنند.

مطالعه ای توسط محققان موسسه پزشکی مولکولی پرتغال و دانشگاه پمپئو اسپانیا صورت گرفته که نتایج آن در مجله علمی Science منتشر شده است. این تحقیق، مکانیسم جدیدی را برای بازسازی ماهیچه‌ها پس از آسیب فیزیولوژیک توصیف می‌کند که متکی بر بازآرایی هسته‌های سلول‌های عضلانی است. ‌این مکانیسم حفاظتی راه را برای درک بهتر ترمیم ماهیچه‌ها در شرایط فیزیولوژیک و بیماری باز می‌کند .رومن و همکارانش یک فرآیند ترمیم خودگردان سلولی را توصیفمی کنند که مستقل از سلول های بنیادی ماهیچه ای است پس از آسیب موضعی، میونوکلئول ها به محل آسیب مهاجرت می کنند و RNA پیام رسان را برای بازسازی سلولی به صورت محلی تحویل می دهند. این خود ترمیم میوفیبر مدلی برای درک بازسازی معماری عضلانی در سلامت و بیماری است.

بازسازی ماهیچه های اسکلتی یک فرآیند بسیار هماهنگ است که به سلول های بنیادی ماهیچه ای (سلول های ماهواره ای) نیاز دارد. آنها به نتیجه رسیدند که آسیب‌های موضعی، همانطور که از طریق ورزش تجربه می‌شود، یک مکانیسم خود ترمیم میوفیبر را فعال می‌کند که مستقل از سلول‌های ماهواره‌ای در موش و انسان است. این مطالعه علاوه بر پیامدهای آن برای تحقیقات ماهیچه‌ای، مفاهیم کلی تری را برای زیست شناسی سلولی، مانند حرکت هسته‌ها به محل آسیب، معرفی می‌کند. یکی از جذاب ترین چیزها در مورد‌ این سلول‌ها، حرکت در حین تکوین هسته‌ی آنها است. در مورد اهمیت ‌این اکتشافات، محققان این مطالعه معتقدند که ‌نتایج این به دست آمده، پیشرفت مهمی ‌در درک زیست شناسی ماهیچه‌ها، فیزیولوژی (از جمله فیزیولوژی ورزش) و اختلال عملکرد عضلات است.

Ref: https://www.science.org/doi/10.1126/science.abe5620