پزشکی بازساختی و سلول‌های بنیادی

محققان پیش از این در مطالعات جانوری نشان داده اند که سلول های بنیادی مزانشیمی خودشان قادرند اسکار، رگزایی جدید و التهاب را کاهش دهند و به طور همزمان منجر به رشد بافت جدید شوند. به عقیده آن ها این استراتژی می تواند به بیماران انسانی که دچار آسیب قرنیه شدند نیز کمک کند.

سوختگی های آلکالینی قرنیه، یکی از مخرب ترین و صعب العلاج ترین آسیب های چشمی هستند که اغلب منجر به نابینایی می شوند. مشکلی که در این زمینه وجود دارد یافتن راهی برای انتقال موثر سلول های بنیادی مزانشیمی به جایگاه زخم چشمی است. قطره های چشمی موضعی نمی توانند در این زمینه موثر باشند، زیرا 80 درصد این قطره ها معمولا بعد از استفاده از سطح چشم خارج می شوند و به همین دلیل نمی توانند وسیله موثری برای انتقال سلول های بنیادی مزانشیمی باشند. به همین دلیل محققان در صدد بر آمدند که سکرتوم سلول های بنیادی مزانشیمی(به جای خود سلول ها) را مورد استفاده قرار دهند. به این منظور آن ها از ترکیب سکرتوم سلول های بنیادی مزانشیمی و ژل اسید هیالورونیک/کندروئیتین سولفات(HA/CS) استفاده کردند. استفاده از این ترکیب برای رت های مدل شده برای آسیب قرنیه نشان داد که این ترکیب منجر به بهبودی سریع تر زخم اپی تلیالی و کاهش اسکار، رگزایی های جدید و خونریزی در قرنیه شد.

 به عقیده محققین کاربرد این ترکیب به صورت یک بار در روز می تواند در مورد آسیب های مکانیکی شدید یا سوختگی های شدید قرنیه بسیار سودمند باشد. استفاده از این روش نه تنها ویسکوزیته محلول را افزایش می دهد بلکه اتصال اسید هیالورونیک با گیرنده CD44 نقش مهمی را در ارتباط بین سکرتوم سلول های بنیادی مزانشیمی، اسید هیالورونیک/کندروئتین سولفات و بافت قرنیه طی بهبودی زخم بازی می کند.

Reference:https://stemcellsjournals.onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/sctm.18-0178