پزشکی بازساختی و سلول‌های بنیادی

در این مطالعه سعی شده است که با هدف قرار دان این سلول های B مشکل ساز، پاسخ خود ایمنی در MS را به حداقل برسانند.

ویروس EBV، یک ویروس هرپس معمولا نهفته است که در بیشتر جمعیت های انسانی وجود دارد و بیش از 90 درصد افراد این ویروس را به صورت غیر فعال و بدون علامت حمل می کنند و حال به نظر می رسد که این ویروس با بیماری های مختلفی از جمله MS نیز در ارتباط است. در بیماری MS، پوشش میلینی که می تواند پیام رسانی عصبی را تسهیل کند، تخریب شده و موجب طیف گسترده ای از علائم مانند اختلالات حرکتی، حسی و گفتاری می شود.

این تیم تحقیقاتی، نمونه‌های سلولی حاصل از رده سلولی لنفوبلاستوئید نامیرا (SLCL) را از یک گروه افراد سالم، گروهی از بیماران مبتلا به MS فعال (برخلاف MS پایدار، این حالت با دوره‌های غیرقابل پیش‌بینی تشدید و کاهش علائم مشخص می‌شود)، و گروهی از بیماران مبتلا به MS پایدار آنالیز کردند.

سلول‌های B، سلول‌های حیاتی سیستم ایمنی هستند که به تنظیم پاسخ‌های ایمنی بدن کمک می‌کنند. همچنین به دلیل نقش آن‌ها به عنوان واسطه‌های سیگنال‌های بیولوژیکی که پاسخ ایمنی را تضمین می‌کنند، در شرایط خودایمنی دخیل هستند.

در همین راستا، زمانی که سلول‌های B به EBV آلوده می‌شوند، نامیرا شده و تحت عنوان "رده های سلولی لنفوبلاستوئید" یا LCL شناخته می‌شوند. این حالت نامیرایی سلول B می‌تواند به طور خودبه‌خود در بدن، در نتیجه عفونت EBV، رخ دهد، و با علم به این مساله، لیبرمن و همکاران توانستند نمونه‌های نامیرای SLCL را برای مطالعه از گروه‌های مختلف بیمار استخراج کند.

دکتر لیبرمن و تیمش پس از به دست آوردن نمونه‌های مشابه، تجزیه و تحلیل‌های ژنتیکی SLCLها را انجام داده و تأیید کردند که گروه‌های نمونه مثبت MS بیان بیشتری از ژن‌های مرتبط با فاز لیتیک EBV را نشان می‌دهند.

آن‌ها همچنین شاهد افزایش سیگنال‌دهی التهابی و بیان پروتئین FOXP1 بودند (که این مورد بیان ژن لیتیک EBV را تقویت می‌کند). در مجموع، یافته‌های این گروه مکانیسمی از فاز لیتیک EBV را در MS پیشنهاد می‌کند که باعث پیشرفت التهاب و بیماری می‌شود.

براساس این گزارش، با بررسی بیشتر، گروه لیبرمن چندین ترکیب ضدویروسی را روی همه گروه‌های SLCL آزمایش کردند و دریافتند که یکی از آن‌ها، TAF، بیان ژن لیتیک EBV را بدون از بین بردن سلول‌ها کاهش می‌دهد. TAF همچنین بیان سایتوکاین‌های التهابی مانند IL-6 را در SLCLها از بیماران مبتلا به MS فعال کاهش داده است.

زمانیکه در حضور سلول‌های T ضدویروسی، TAF به SLCLهای کشت شده از MS فعال، MS پایدار و گروه‌های کنترل تزریق شد، پاسخ سلول‌های T (یک عامل اصلی در اختلال عملکرد خودایمنی MS)، برخلاف گروه کنترل، در SLCLهای بیماران مبتلا به MS کاهش یافت و این امر حاکی از آن است که TAF پتانسیل درمان ضدلیتیک MS را دارد.

کار با SLCLها نشان می‌دهد که سیگنال‌های التهابی مشکل‌ساز از فاز لیتیک EBV را می‌توان به‌گونه‌ای هدف‌گیری کرد که به‌طور آشکار پاسخ‌های ایمنی آسیب‌رسان را کاهش دهد.

لینک اصلی خبر:

https://medicalxpress.com/news/2024-05-mechanisms-multiple-sclerosis-treatment-strategy.html