پزشکی بازساختی و سلول‌های بنیادی

پرینت زیستی سه‌بعدی انواع مختلفی از ساختارهای بافتی مانند قلب، عروق، عضله و غضروف را تولید کرده است. کنترل بر سازماندهی مواد، سلول‌ها و مولکول‌های زیستی در ساختارهای سه بعدی به دست آمده، مورد نیاز است.

محققان یک استراتژی اکستروژن بر اساس استفاده از اکسترودرهای هم‌محور ایجاد کرده‌اند. معرفی GNRs (نانومیله‌های طلای پوشش‌داده‌شده با متاکریلویل ژلاتین) در رنگ‌های زیستی نه تنها چاپ‌پذیری را به دلیل اثر نازک‌کننده برشی تسهیل می‌کند، بلکه تعاملات سلول به سلول را نیز ارتقا می‌دهد. سازندگان از پرینت زیستی سه‌بعدی رشته‌های مملو از فیبروبلاست برای مهندسی ساختاری شبیه رگ خونی استفاده کردند.

سرعت چاپ 5 و 10 میکرولیتر در دقیقه منجر به زنده ماندن سلولی بیش از 70 درصد در زمانی که قرار گرفتن در معرض نور UV کمتر از 30 ثانیه بود، شده است. سازندگان پیشنهاد کردند که از SMCs (سلول‌های ماهیچه صاف) و ECs (سلول‌های اندوتلیال) برای مهندسی رگ‌های خونی در آینده استفاده شود. توانایی ساخت کانال‌های عروقی در مقیاس بزرگ با تقلید از عروق بومی برای کاربرد بالینی هر بافت مهندسی شده حیاتی است. انتظار می‌رود که استفاده از پرینت زیستی سه‌بعدی مبتنی بر میکروسیال، توسعه طیف وسیعی از بافت‌های عملکردی را با کاربردهای مهم بسیاری در تحقیقات اساسی، کشف دارو، آزمایش محصول و در نهایت در کلینیک امکان‌پذیر کند. از نظر مفهومی، به طور گسترده فضای طراحی و در نهایت پیچیدگی بافت گسترش یافته است که در نتیجه ما را قادر می‌سازد کنترل بیشتری بر روی جوهرهای زیستی رسوب شده و ساختارهای حاصل داشته باشیم. قبلاً نمونه‌های گزارش شده زیادی از کاربرد مستقیم این فناوری برای ساخت زیستی الیاف حاوی سلول عملکردی از طریق چرخش مرطوب و اخیراً پرینت سه‌بعدی و ساختارهای بافتی زنده گزارش شده است.

https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/admt.201901044