پزشکی بازساختی و سلول‌های بنیادی

چاپ سه بعدی می تواند به تولیدکنندگان داروهای زیستی کمک کند تا بر چالش های فرمولاسیون مرتبط با داروهای مولکولی غلبه کند. در پرینت سه بعدی لایه های مواد به تدریج و تحت کنترل سیستم هوشمند کامپیوتری ساخته می شود تا ساختار سه بعدی ایجاد کند.

از مزایای اصلی آن می توان افزایش سرعت تولید، انعطاف پذیری و ایمنی بیشتر را نام برد.

در سال 2015 ، قرص ضد تشنج و صرع (Levetiracetam) بعنوان اولین داروی کوچک مولکول پرینت سه بعدی شده توسط FDA تایید شد که انحلال پیشرفته ازمزیت های آن است.

Infliximab یک آنتی بادی مونوکلونال است که به مواد شیمیایی پیش التهابی در جریان خون متصل می شود و در نتیجه شدت حملات IBD را کاهش می دهد. مانند هر داروی پروتئینی دیگر، عملکرد infliximab با ساختار سه بعدی آن تعیین می شود که به آن اجازه می دهد تا با سیتوکین های خاص به شیوه ی قفل و کلید تعامل داشته باشد.

محققین معتقدند که ساختار ماکرومولکولی infliximab آن را بسیار موثر و خاص می کند، با این حال نفوذ آن را از طریق موانع بیولوژیکی سخت می کند و همچنین آن را مستعد تخریب در دستگاه گوارش می کند. به همین دلیل، infliximab به طور معمول به صورت داخل وریدی یا زیر جلدی تجویز می شود، با این حال، این امر با بروز بالای عوارض جانبی سیستمیک همراه است.

برای رفع این مشکل، تیمی از دانشگاه سانتیاگو د کامپوستلا و شرکت بیوتکنولوژی FabRx از نوعی چاپ سه بعدی به نام اکستروژن نیمه جامد استفاده کردند. به طور خاص، آنها از ترکیبی از مخلوط infliximab و یک ماده کمکی آمفی‌فیلیک نیمه جامد و مومی شکل به نام Gelucire استفاده کردند. نتایج اولیه ی حاصل، هم از نظر فرمولاسیون و هم از منظر سازگاری با بیمار، امیدوارکننده است.

این پروژه نشان می‌دهد که مسیر رکتوم این پتانسیل را دارد که به‌عنوان یک راه جایگزین برای تحویل آنتی‌بادی‌های مونوکلونال استفاده شود، همچنین بیماران می‌توانند داروهای خود را بدون نیاز به کمک متخصصین مصرف کنند. علاوه بر این، پتانسیل پرینت سه بعدی را برای استفاده به عنوان یک پلتفرم مناسب جهت تولید مواد بیولوژیک نشان می دهد و زمینه را برای فرصت های جدید در آینده فراهم می کند.

لینک خبر:

https://www.genengnews.com/topics/bioprocessing/bioformulators-should-consider-3d-printing/