پزشکی بازساختی و سلول‌های بنیادی

مطالعه انجام شده بر روی موش ها نشان می‌دهد که وزیکول‌های خارج سلولی کوچک(sEVs) گرفته شده از خون موش جوان، طول عمر را افزایش داده و موجب بازیابی عملکردهای فیزیولوژیکی می شود. وزیکول‌های خارج سلولی کوچک  (sEVs) گرفته شده  از خون موش‌های جوان دارای پتانسیل چشمگیری برای افزایش طول عمر، جوان‌سازی فیزیولوژیکی بدن و معکوس کردن تغییرات دژنراتیو مرتبط با سن در موش‌های مسن هستند. این کار توسط یک تیم تحقیقاتی مشترک به رهبری چن یو ژانگ، شی چن، یانبو وانگ و لی فانگ در دانشگاه نانجینگ در Nature Aging منتشر شده است.

در این مطالعه، تزریق هفتگی sEVs جوان به موش‌های نر 20 ماهه منجر به افزایش متوسط ​​طول عمر به 1031 روز شد که میزان 22.7 درصد از طول عمر معمولی 840 روزه موش‌های نر  C57BL/6J  را افزایش داد. طولانی ترین طول عمر در موش ها تا 1266 روز بوده که معادل 120 تا 130 سال در انسان است.

علاوه بر این، انفوزیون داخل وریدی sEV های جوان به موش های مسن فنوتیپ های پیر را کاهش می دهد و کاهش عملکرد مرتبط با سن را در بافت های متعدد (هیپوکامپ، عضله، قلب، بیضه، استخوان و غیره) بهبود می بخشد. بررسی‌های مکانیکی نشان می‌دهد که sEV‌های جوان بیان PGC-1αرا از طریق miRNA خود تحریک می‌کنند و در نهایت عملکرد میتوکندری را بهبود می‌بخشند و کمبودهای میتوکندری را در بافت‌های مسن کاهش می‌دهند.

sEV های جوان به عنوان یکی از موثرترین عوامل جوان کننده برای افزایش طول عمر ظاهر شده اند. درمان محدودکننده کالری می‌تواند طول عمر متوسط ​​را تا 978 روز افزایش دهد (افزایش 16.4 درصد)، در حالی که مصرف خوراکی متفورمین و نیکوتین آمید می‌تواند متوسط ​​طول عمر را به 889 روز (افزایش 5.8 درصد) و 875 روز (افزایش 4.2 درصد) برساند.

این مطالعه شواهد قانع‌کننده‌ای ارائه می‌دهد که sEV‌های جوان می‌توانند توده میتوکندری را افزایش دهند و عملکرد میتوکندری را برای تقویت عرضه ATP حفظ کنند و در نتیجه کمبود میتوکندری را در بافت‌های پیر جبران کنند.

لینک خبر:

https://medicalxpress.com/news/2024-04-mouse-small-extracellular-vesicles-young.html