پزشکی بازساختی و سلول‌های بنیادی

 یافته های پژوهش اخیر که در Brain منتشر شده است، این امیدواری را ایجاد میکند که این درمان از ماهیت منعطف مغز نوجوان در حال رشد استفاده کرده و به طور موثری مسیرهای ارتباطی سابقا غیرفعال بین شبکیه و مغز را فعال کند.

 این مطالعه به رهبری یک تیم دانشگاهی در کنار یک کارآزمایی بالینی فاز 1/2 در کودکان مبتلا به آکروماتوپسی انجام شده است و از روشی جدید برای آزمایش اینکه آیا درمان مسیرهای عصبی خاص سلول های مخروطی را تغییر می دهد یا خیر، اجرا شده است.

 آکروماتوپسی توسط انواع واریانت های بیماری زا در یکی از چند ژن مرتبط ایجاد می شود.  سلولهای مخروطی را که (همراه با استوانهها) یکی از دو نوع گیرنده نوری در چشم هستند، تحت تأثیر قرار میدهد.  از آنجایی که سلولهای مخروطی مسئول بینایی رنگ هستند، افراد مبتلا به آکروماتوپسی کاملاً کور رنگ هستند، از این رو به طور کلی بینایی بسیار ضعیفی دارند و نور روشن برای آنها ازار دهنده است (فتوفوبیا).

 سلول های مخروطی این بیماران سیگنال ها را به مغز نمی فرستند، اما بسیاری از آنها همچنان وجود دارند، بنابراین محققان به دنبال فعال کردن سلول های خفته بوده اند.

 دکتر تسا دکر، نویسنده اصلی، مؤسسه چشم پزشکی UCL، گفت: «مطالعه ما اولین مطالعه ای است که مستقیماً این گمانه زنی گسترده را تأیید میکند که ژن درمانی ارائه شده به کودکان و نوجوانان میتواند با

موفقیت مسیرهای گیرنده نوری مخروطی خفته را فعال کند و سیگنال های بصری بیماران را برانگیزد که قبلاً توسط این افراد تجربه نشده است.

 ما در حال نشان دادن پتانسیل استفاده از انعطاف پذیری مغز هستیم که ممکن است مخصوصا در جوانی بتواند با اثرات درمانی سازگار شود.

 این مطالعه شامل چهار جوان مبتلا به آکروماتوپسی 10 تا 15 ساله بود که در دو کارآزمایی به رهبری پروفسور جیمز بینبریج در UCL و بیمارستان چشم مورفیلدز شرکت داشتند که توسط شرکت داروسازی MeiraGTx-Janssen حمایت می شد.

 این دو کارآزمایی در حال بررسی ژن درمانی هستند که ژنهای خاصی را هدف قرار میدهند که در آکروماتوپسی نقش دارند (این دو کارآزمایی هر کدام یک ژن متفاوت را هدف قرار میدهند).  هدف اصلی آنها بررسی بی خطر بودن درمان است و در عین حال برای بهبود بینایی نیز کاوش می کنند.  نتایج آنها هنوز به طور کامل جمع آوری نشده است، بنابراین اثربخشی کلی این درمان ها هنوز مشخص نیست.

 مطالعه آکادمیک همراه از یک روش نقشه برداری جدید تصویربرداری تشدید مغناطیسی کاربردی (fMRI، نوعی اسکن مغزی) برای جدا کردن سیگنال های سلول های مخروطی در حال ظهور پس از درمان از سیگنال های استوانه محور موجود در بیماران استفاده کرد، و به محققان اجازه داد هر گونه تغییر پس از درمانی در عملکرد بینایی را به طور مستقیم در سیستم گیرنده نوری مخروطی مورد نظر کاوش کنند.

 آنها از تکنیک "جایگزینی بی صدا" با استفاده از یک جفت نور برای تحریک انتخابی سلول های مخروطی یا استوانه ای استفاده کردند.

 محققان همچنین روش های خود را برای سازگاری با نیستاگموس (نوسان های غیرارادی چشم، یا "چشم های رقصنده") که یکی دیگر از علائم آکروماتوپسی است، تطبیق دادند.  نتایج با آزمایشات شامل 9 بیمار درمان نشده و 28 داوطلب با بینایی طبیعی مقایسه شد.

 هر یک از چهار کودک، تحت درمان با ژن درمانی در یک چشم قرار گرفتند که پزشکان را قادر می سازد تا اثربخشی درمان را با چشم درمان نشده مقایسه کنند.

 برای دو نفر از چهار کودک، شواهد قوی برای سیگنالهای مخروطی در قشر بینایی مغز وجود داشت که از چشم درمانشده، شش تا ۱۴ ماه پس از درمان ارسال می شدند. قبل از درمان، بیماران هیچ شواهدی از عملکرد سلول های مخروطی در هیچ آزمایشی نشان ندادند. پس از درمان، عملکرد آنها بسیار شبیه به عملکرد شرکت کنندگان در مطالعه با بینایی عادی بود.

 محققان می گویند که نمی توانند تأیید کنند که آیا درمان در دو شرکت کننده دیگر در مطالعه بیاثر بوده است یا خیر، یا ممکن است اثرات درمانی وجود داشته باشد که با آزمایش هایی که آنها به کار برده اند مشخص نشده یا اینکه تأثیرات آن به تأخیر افتاده است.

 دکتر دکر افزود: "ما معتقدیم که گنجاندن این آزمایش های جدید در کارآزمایی های بالینی آینده میتواند با ارائه حساسیت بینظیر نسبت به اثرات درمان بر پردازش عصبی، کارآزمایی ژن درمانی های چشمی را برای طیف وسیعی از شرایط تسریع کند، در حالی که بینشی جدید و دقیق در مورد چه زمانی و چرا این درمان ها بهترین نتیجه را دارند وجود دارد."


 یکی از شرکت کنندگان در مطالعه اظهار داشت: "دیدن تغییرات در بینایی من بسیار هیجان انگیز بوده است، بنابراین مشتاقم ببینم آیا تغییرات بیشتری نیز رخ خواهد داد یا خیر و این درمان به طور کلی ممکن است در آینده به کجا منجر شود."

 تصور اینکه یک پیشرفت بزرگ در بینایی من چه تأثیری یا چقدر می تواند داشته باشد بسیار دشوار است، زیرا من با دید کم بزرگ شده و به آن عادت کرده ام، و در طول زندگی خود را با چالش ها وفق داده و بر آن غلبه کرده ام.

https://neurosciencenews.com/gene-therapy-color-blind-21285/