پزشکی بازساختی و سلول‌های بنیادی

مفصل گیجگاهی-مفصلی(TMJ) که بخش پشتی آرواره پایین را شکل می دهد و آرواره را به جمجمه متصل می کند از نظر آناتومیک پیچیده بوده و با توجه به این که بار زیادی را تحمل می کند از استخوان و غضروف تشکیل شده است. تنها در ایالات متحده حدود 10 میلیون نفر دچار مشکلات مفصل TMJ هستند. درمان فعلی شامل تزریق استروئیدها (برای تسکین درد) و جراحی های بازسازی کننده با استفاده از پروتزها یا بافت های اهدایی است که اغلب قادر به ترمیم مفصل نیستند.

محققین راه حل این مشکل را مهندسی گرافت های غضروف-استخوان TMJ می دانند که دقیقا با شرایط گیرنده یا بیمار از نظر زیستی و آناتومیک مطابقت داشته باشند. در مطالعات جانوری آن ها سلول های بنیادی را از بافت چربی جانور گرفته و آن ها را کشت داده و تکثیر کردند و در ادامه آن ها را برای تمایز به غضروف و سلول های استخوان ساز القا کردند. با الهام گرفتن از تصاویر گرفته شده از نقص در TMJ، آن ها بلوک های از ماتریکس استخوانی که از نظر هندسه و شکل شبیه ناحیه آسیب دیده بود را تولید کردند. در ادامه سلول های استخوان ساز روی این داربست ها کشت داده شدند. این داربست ها درون بیوراکتورها قرار داده شدند تا از رشد سلول ها درون بلوک ها حمایت شود. نتیجه امر تولید بلوک های مفصلی با شکلی دقیقا شبیه ناحیه آسیب دیده مفصل TMJ بود که می تواند نیازهای جانور(و در آینده انسان) را تامین کند.

Reference: https://medicalxpress.com/pdf521882010.pdf