پزشکی بازساختی و سلول‌های بنیادی

 محققین مدل جدیدی از فناوری human-on-a-chip  را ارائه کرده اند که از توانایی این سیستم برای ارزیابی صحیح تر و سریع تر درمان های جدید برای ALS  حمایت می کند و می تواند به فرایند تکوین داروها سرعت ببخشد. بیماری ALS یک بیماری پیشرونده است که اعصاب را تحت تاثیر قرار می دهد و با گذشت زمان منجر به از دست رفتن کنترل عضلات و در نهایت مرگ می شود.

آمارها نشان می دهد که 12 تا 15 هزار نفر در آمریکا به این بیماری مبتلا هستند و سالانه نزدیک به 5 هزار نفر نیز به این آمار اضافه می شود. متاسفانه درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد و درمان های موجود نیز تنها سرعت بیماری یا علایم آن را کاهش می دهند. در مدل human-on-a-chip ارائه شده محققین سعی در شبیه سازی ارتباط عصبی عضلانی(NMJ) روی یک چیپ داشته اند.

این چیپ از نورون های حرکتی مشتق از سلول های بنیادی پرتوان القایی(iPSCs) مشتق از بیماران مبتلا به ALS و فیبرهای عضلانی انسانی کشت شده درون یک اتاقک یا فضا روی چیپ تشکیل شده است. زمانی که نورون های حرکتی ALS در این سیستم به همراه سلول های عضلانی هم کشت شدند، ارتباطات عصبی عضلانی بدون این که مرگ سلولی اتفاق بیافتد شکل گرفت. با این حال، این ارتباطات عصبی عضلانی با مشکلاتی مانند اختلال در فعالیت انتقال الکتریکی، انقباض عضلانی و ... همراه بودند. این داده ها نشان می دهد که این سیستم یک مدل معتبر برای شبیه سازی مورفولوژی(ریخت) و عملکرد عصبی عضلانی در بیماری ALS است. به عقیده محققین می توان از این مدل هم برای شبیه سازی روند تکوین بیماری و هم برای غربالگری و تست داروهایی که با هدف درمان ALS طراحی می شوند استفاده کرد.

Reference:https://www.eurekalert.org/pub_releases/2020-08/uocf-uru081120.php