پزشکی بازساختی و سلول‌های بنیادی

وزیکول های خارج سلولی قابل کلیک مبتنی بر آزید: بیوموادهای نوآورانه برای بهبود مهندسی بافت

این پروژه بین رشته ای با هدف توسعه و ارزیابی یک فناوری نوآورانه برای ترکیب وزیکول های خارج سلولی (EVs) در بیومواد طراحی شده و برای ارتقای مهندسی بافت و کاربردهای پزشکی بازساختی است. تمرکز اصلی بر روی استفاده از روش شیمی کلیکی جدید مبتنی بر آزید برای اتصال ایمن EVهای مشتق از MSC به فیبروئین ابریشم خواهد بود، با این حال، این تکنیک بی حرکتی را می توان برای سایر مواد زیستی نیز اعمال کرد. فرضیه زیربنایی این پروژه این است که EV های مشتق شده از MSC "قابل کلیک" در مقایسه با EV های اصلاح نشده، تثبیت پایدارتری نسبت به بیومواد فیبروئین ابریشم نشان می دهند که منجر به افزایش قدرت بازسازی می شود. مطالعات نشان می دهد که چگونه این فناوری می تواند درمان زخم های مزمن را بهبود بخشد و عملکرد عروقی بافت مهندسی شده و پیوند شده را افزایش دهد.

تاثیر سفتی ماتریس و ویسکوالاستیسیته در تکثیر سلولی

هدف این کار نشان دادن چگونگی تاثیر ماتریکس خارج سلولی و خواص بیومتریال بر تکثیر سلولی در سه بعد است. تغییرات در ماتریکس اطراف سلول‌ها بر رفتار و تکثیر سلولی تأثیر می‌گذارد، اما مکانیسم‌های تأثیرگذار بر این تغییرات نامشخص است. این پروژه پیشنهاد می‌کند که یک تعامل دو جانبه بین  کانال‌های یونی حساس به مکانیک (mechanosensitive ) و ​​اینتگرین‌ها برای ایجاد تغییرات در ویسکوالاستیسیته و سفتی ماتریس و متعاقباً کنترل تکثیر سلولی با تأثیرگذاری بر در دسترس بودن کروماتین، رونویسی مستقل از پروتئین و تنظیم‌کننده‌های مولکولی جدید، برقرار است. این فرضیه با سه هدف آزمایش خواهد شد، هدف اول مکانیسم های بیوفیزیکی حاکم بر تکثیر سلولی را آشکار می کند. هدف دوم بر تنظیم رونویسی و اپی ژنتیک انتقال مکانیکی و تکثیر متمرکز خواهد بود، در حالی که هدف سوم از غربالگری CRISPR برای شناسایی تنظیم کننده های جدید استفاده می کند.

تقویت درمان با سلول های بنیادی برای بازسازی قلب به دنبال انفارکتوس میوکارد یا حمله قلبی

از دست دادن قابل توجهی از کاردیومیوسیت ها می تواند منجر به بدتر شدن عملکرد قلب شود. از آنجایی که میوسیت های قلبی بالغ قادر به تکثیر کافی برای جایگزینی بافت آسیب دیده نیستند، در بسیاری از بیماران، این بدتر شدن عملکرد قلب غیرقابل برگشت است و می تواند منجر به نارسایی قلبی شود. درمان با سلول های بنیادی با تولید بافت قلب و عروق خونی جدید، موجب بهبودی می شود. با این حال، یکی از چالش‌های اصلی بقای محدود و حفظ سلول‌های پیوندی است. هدف این پروژه بهبود نتایج پیوند سلول های بنیادی برای نارسایی قلبی در مرحله پایانی با هدف قرار دادن ژن های دخیل در التهاب در سلول های پیوندی است.

لینک خبر:

https://www.regmednet.com/top-3-grants-in-regenerative-medicine-september-2023/