پزشکی بازساختی و سلول‌های بنیادی

ایجاد نقص استخوان بدلیل تروما، سرطان و یا دلایل مادرزادی رایج است، اما در مواردی که نقص استخوانی بیش از یک اندازه معین باشد، قادر نیست به خودی خود بهبود یابد و به اصطلاح جوش بخورد.

نظریه غالبی که در مورد درمان با سلول های بنیادی مشتق از چربی وجود دارد این است که جمعیت سلول های ناهمگن به نحوی همکاری می کنند تا سرعت بازسازی بافت را افزایش دهند، مانند ابزارهای مختلفی که در یک ارکستر بازی می کنند. اما مکانیزم سلولی یا مولکولی پشت این نظریه تعریف نشده است. در این راستا محققان سعی داشته اند که رویکردی را برای جداسازی زیرنوع های مختلف سلولی از بافت چربی ارائه دهند و با استفاده از این رویکرد نشان داده اند که سلول های پری سیت و ادونتیسیت سلول هایی هستند که قابلیت زیادی در بهبود روند ترمیم استخوان دارند. آن ها دارای نقش های متمایز اما مکملی هستند. آن ها پری سیت ها و ادونتیسیت ها را از نمونه های چربی انسانی جداسازی کردند. به منظور تعیین عملکرد هر نوع سلول، آن ها پری سیت ها و ادونتیسیت ها را در تعداد مساوی به تنهایی یا درترکیب با یکدیگر برای نواقص جمجمه موش به کار بردند. هشت ماه بعد آن ها میزان ترمیم را در استخوان جمجمه آن ها بررسی کردند. بررسی ها نشان داد که پری سیت ها رشد عروق خونی را تحریک می کنند و این در حالی است که ادونتیسیت ها تشکیل سلول های استخوانی جدید را تحریک می کند. بررسی ها نشان داد که به کار بردن پری سیت ها و ادونتیسیت ها با یکدیگر در مقایسه با هر کدام از آن ها به تنهایی می تواند به نحو بهتری ترمیم استخوانی را پیش ببرد. این مطالعه با دسته بندی بیشتر و بهتر زیر نوع های موجود در بافت چربی، به نقش پر رنگ سلول هایی اشاره دارد که می توان از ظرفیت آن ها برای درمان و ترمیم آسیب های استخوانی استفاده کرد.

Reference:https://www.nature.com/articles/s41536-018-0063-2