پزشکی بازساختی و سلول‌های بنیادی

سلول های بنیادی دارای نقشی مهم هستند: هم در ایجاد سرطان و هم در ایجاد مقاومت درمانی.

اگرچه سلول‌های بنیادی مزانشیمی (MSCs) می‌توانند فعالانه به مکان‌ تومورها مهاجرت کنند ولی تأثیر آنها بر ایمونوتراپی سلول T اصلاح‌شده با گیرنده آنتی‌ژن کایمریک (CAR-T) کمتر مورد توجه قرار گرفته است.

طبق گزارش ها با استفاده از یک مدل هم کشتی سلولی در شرایط آزمایشگاهی شامل سلول‌های لنفوم و ماکروفاژها، ایمنی سلولی ایجاد شده توسط سلول‌های CAR-T در حضور سلول‌های بنیادی مزانشیمی به طور قابل‌توجهی مهار شد.

سلول های بنیادی مزانشیمی موجب افزایش سلول های لنفوسیت CD4+ T و سلول های Treg و کاهش سلول های لنفوسیت CD8+ T می شوند. همچنین سلول‌های بنیادی بیان ایندول امین 2،3-دی‌اکسیژناز و لیگاند1 مرگ سلولی برنامه‌ریزی شده (PDL1) را تحریک می کنند که موجب سرکوب‌ سیستم ایمنی تومورها می شود. بعلاوه، سلول های بنیادی مزانشیمی با تعدیل انتشار گونه های اکسیژن فعال میتوکندری، اجزای کلیدی التهاب NLRP3 را سرکوب می کنند. جالب اینجاست که اگر ژن استانیوکلسین-1 (STC1) که هورمون گلیکوپروتئین STC-1 را کد می‌کند، در MSC از بین برود، تمام این رویدادهای سرکوب‌کننده، مانع کارایی CAR-T می‌شوند.

با استفاده از موش‌های زنوگرافت، دانشمندان تأیید کردند که عملکرد CAR-Tمی‌تواند توسط سلول های بنیادی مزانشیمی در داخل بدن مهار شود و در این مورد STC1 نقش مهمی ایفا می کند. داده‌های حاصل، عملکرد جدیدی از سلول های بنیادی مزانشیمی و STC-1 را در سرکوب اثربخشی CAR-T نشان دادند که باید در درمان سرطان در نظر گرفته شود و همچنین ممکن است کاربردهای بالقوه‌ای در کنترل سمیت ناشی از پاسخ ایمنی بیش از حد داشته باشد.

لینک خبر:

https://elifesciences.org/articles/82934