ابزار جدید انتقال ماده ژنتیکی برای هدف گیری بافت ماهیچه ای در مدل های پیش بالینی

خانواده جدیدی از ویروس های مرتبط با آدنو (AAVs)-که MyoAAV نامیده می شود-توسط محققان موسسه Broad of MIT و دانشگاه هاروارد و دانشگاه هاروارد (هر دو MA ، ایالات متحده) ایجاد شده است که بافت ماهیچه ای را مورد هدف قرار می‌دهد که از ایمنی بالایی برای ژن درمانی در افراد مبتلا به بیماری های عضلانی برخوردار است.

 

 

خانواده جدیدی از ویروس های مرتبط با آدنو (AAVs)-که MyoAAV نامیده می شود-توسط محققان موسسه Broad of MIT و دانشگاه هاروارد و دانشگاه هاروارد (هر دو MA ، ایالات متحده) ایجاد شده است که بافت ماهیچه ای را مورد هدف قرار می‌دهد که از ایمنی بالایی برای ژن درمانی در افراد مبتلا به بیماری های عضلانی برخوردار است.

در این مطالعه که در مجله Cell منتشر شده است ، از مدلهای پیش بالینی بیماری‌های عضلانی استفاده شده است که در آن پوسته پروتئینی خارجی AAV (کپسید) را برای ایجاد MyoAAV تغییر داده اند. برای دستیابی به این هدف ، آنها از روشی استفاده کردند که به آن "تکامل جهت دار کپسیدهای AAV Leveraging In Vivo Expression of transgen RNA" (DELIVER) می گویند.

به گفته این تیم تحقیقاتی ، MyoAAV بیش از 10 برابر موثرتر از آنچه در آزمایشات بالینی استفاده می شود در رسیدن به بافت ماهیچه ای موثر است و تا حد زیادی از کبد جلوگیری می کند. با توجه به این افزایش کارآیی ، محققان نشان دادند که MyoAAV می تواند برای ارائه ژن های درمانی در حدود 100 تا 250 برابر دوزهای کمتر از سایر وکتورهای ویروسی که در حال حاضر در سایر مطالعات استفاده می شود ، مورد استفاده قرار گیرد.

این تیم از MyoAAV برای انتقال ژن های درمانی یا سیستم ویرایش ژن CRISPR-Cas9 به طور خاص به سلول های ماهیچه ای استفاده کرد. در مدل های موش دیستروفی عضلانی دوشن ، MyoAAV حامل CRISPR -Cas9 منجر به ترمیم گسترده تر ژن  ، معروف به دیستروفین ، در بافت ماهیچه ای در مقایسه با AAV9 معمولی حامل اجزای CRISPR شد. ماهیچه های حیوانات تحت درمان با MyoAAV همچنین قدرت و عملکرد بیشتری نشان دادند.

از سوی دیگر ، موشهای مبتلا به میوپاتی میوتوبولار (بیماری مرتبط با کروموزوم(X ، 100 برابر کمتر از ویروس که در حال حاضر در آزمایشات بالینی استفاده می شود ، دریافت کردند و همه موشها (6 نفر) تحت درمان با MyoAAV در این مطالعه تا زمانی که موشهای معمولی زندگی می کردند ، زندگی کردند. در حالی که موشهای تحت درمان با AAV9 تنها تا 21 هفته عمر کردند.

MyoAAV که برای نخستی های غیر انسانی (پریمات‌ها) طراحی شده است ، ژن ها را به ماهیچه های این حیوانات بسیار کارآمدتر از کپسیدهای طبیعی موجود در آزمایشات بالینی می رساند. MyoAAV همچنین ژن ها را با موفقیت به سلول های انسان در آزمایشگاه منتقل کرد. کپسیدهای مختلف MyoAAV از مکانیسم مشابهی برای انتقال ژن به سلول های ماهیچه ای انسان و موش استفاده کردند، که نشان می دهد MyoAAV می تواند برای تحویل ژن قوی با هدایت ماهیچه در گونه های مختلف مورد استفاده قرار گیرد.

همه این نتایج کاربرد وسیع وکتورهای MyoAAV را برای تحویل به عضلات نشان می دهد. ایمی واگرز ، نویسنده ارشد این مطالعه (دانشگاه هاروارد) اظهار داشت: این ناقل‌ها در مدل های مختلف بیماری و در سنین وگونه های مختلف کار می کند ، که نشان دهنده استحکام این خانواده از AAV است. "ما اطلاعات بسیار زیادی در مورد این دسته از وکتورها داریم که این زمینه می تواند مطالعات جدید و مهیج را آغاز کند."

Ref: https://www.regmednet.com/myoaav-new-gene-delivery-vehicle-improves-targeting-of-muscle-tissue-in-preclinical-models/

کلمات کلیدی
//isti.ir/Zr9r