محققان نشانگرهای زیستی خونی را برای پیش بینی پاسخ بیمار به درمان ایمونوتراپی ملانوم شناسایی کرده اند

ملانوما، نوعی سرطان پوست، اغلب زمانی قابل درمان است که در مراحل اولیه شناسایی و درمان شود. با این حال، این بیماری می تواند به سرعت به سایر اندام های بدن سرایت کند و کشنده شود.



ملانوما، نوعی سرطان پوست، اغلب زمانی قابل درمان است که در مراحل اولیه شناسایی و درمان شود.  با این حال، این بیماری می تواند به سرعت به سایر اندام های بدن سرایت کند و کشنده شود. بر اساس گزارش انجمن سرطان آمریکا، سالانه بیش از 7600 نفر بر اثر این بیماری در ایالات متحده جان خود را از دست می دهند.

 خوشبختانه، مهارکننده های نقاط وارسی ایمنی (ICI)، نوعی ایمونوتراپی، درمان برخی سرطان ها از جمله ملانوما را نوید داده و مراقبت از بیمار را بهبود بخشیده است.  اما علیرغم در دسترس بودن این ایمونوتراپی، پزشکان نتوانسته اند پیش بینی کنند که این درمان برای چه کسانی موثر یا مضر است.

 اکنون، تیمی از محققان در دانشکده پزشکی ویک فارست، به سرپرستی دیوید آر. سوتو-پانتوجا، دکترای تخصصی جراحی و زیست شناسی سرطان، نشانگرهای زیستی خونی را کشف کرده اند که به طور بالقوه میتوانند پاسخ بیمار را پیش بینی کنند.
نتایج این مطالعه به صورت آنلاین در «Clinical Cancer Research»، مجله انجمن آمریکایی تحقیقات سرطان منتشر شده است.

 سوتو پانتوجا گفت: "وقتی ایمونوتراپی موثر باشد، می تواند بسیار موفقیت آمیز باشد و بقای کلی را بهبود بخشد. بطور کلی حدود 20 تا 40 درصد بیماران به این درمان پاسخ می دهند."  اما نشانگرهای زیستی پیش بینی کننده برای هدایت تصمیمات درمانی و ایجاد رویکردهای جدید برای مدیریت مقاومت درمانی شدیدا مورد نیاز هستند.

 برای این مطالعه، دانشمندان نمونه های خون دو گروه بیمار را قبل از درمان، هر دو مبتلا به ملانوم مرحله III و IV تجزیه و تحلیل کردند.  یک گروه از بیماران به درمان ICI پاسخ دادند و پاسخ کامل یا جزئی داشتند.  گروه بیمار دیگر به درمان ICI پاسخ نداده و پیشرفت بیماری در آنها مشهود بود.

 دانشمندان در این مرحله متابولیسم سلولی سلول های ایمنی در گردش به نام سلول های تک هسته ای خون محیطی و پروفایل های متابولومیک پلاسما را بررسی کردند.
سلول های سرطانی مواد مغذی غیرطبیعی را مصرف میکنند و فاکتورهایی را آزاد می کنند که میتوانند توسط سلولهای گردش خون قابل تشخیص باشند.  به گفته Soto-Pantoja، این احتمال وجود دارد که میتوکندری سلول های در گردش می تواند این تغییرات متابولیک را حس کند.  تیم Soto-Pantoja همچنین چگونگی تغییر عملکرد این اندامک در سلول های خونی بیماران را بررسی کردند.

 Soto-Pantoja گفت: "ما نشانگرهای زیستی متابولیک عملکردی و مولکولی را که با پاسخ ICI مرتبط هستند، شناسایی کردیم که می توانند قبل از درمان در خون شناسایی شوند."

 در سلولهای ایمنی در گردش خون بیمارانی که به درمان پاسخ دادند، نرخ اسیدی شدن خارج سلولی افزایش یافته بود که معیاری برای متابولیسم گلوکز است. محققان همچنین تغییراتی در شکل و ساختار میتوکندری پیدا کردند که با پاسخ مرتبط بود.  علاوه بر این، تیم یک علامت متابولیک مشترک را شناسایی کرد که پاسخ دهندگان و غیر پاسخ دهندگان را متمایز می کرد - افزایش سطح لاکتات به پیرووات (متابولیت های لیپید و اسید آمینه خاص) و افزایش بیان یک گیرنده گلوکز در بیمارانی که به درمان پاسخ دادند از جمله آن بود.

 Soto-Pantoja گفت: "مطالعه ما بینش جدیدی را در درمان ملانوما نشان می دهد که می تواند به سایر انواع سرطان گسترش یابد."  "این نشانگرهای زیستی به طور بالقوه می توانند به استراتژی های درمانی شخصی برای بهبود بقای کلی منجر شوند.

https://medicalxpress.com/news/2022-02-biomarkers-patient-response-immunotherapy-treatment.html

کلمات کلیدی
//isti.ir/ZUBt