پزشکی بازساختی و سلول‌های بنیادی

 محققان کالج سلطنتی لندن دریافته‌اند که پیوند فولیکول‌های مو می‌تواند با تغییر ساختار و پروفایل ژنتیکی آن‌ها، جوان‌سازی اسکار را افزایش دهد.

 در یک مطالعه جدید که شامل سه داوطلب شد، اسکارهای پوستی پس از درمان پیوند فولیکول مو، بیشتر شبیه به پوست آسیب‌دیده رفتار کردند.  پوست زخمی سلول‌ها و رگ‌های خونی جدید را در خود جای داده و کلاژن را بازسازی کرد.

دکتر هیگینز، بخش مهندسی زیستی :"یافته های ما پایه و اساس درمان های جدید هیجان انگیزی است که می توانند اسکارها را جوان کرده و عملکرد پوست سالم را بازیابی کنند."

  الگوهای سالم و حتی رفتار ژن های بیان شده موجود در پوست سالم بدون اسکار بازیابی شد.

 این یافته‌ها می‌تواند منجر به درمان‌های بهتری برای اسکار روی پوست و داخل بدن شود که منجر به امیدواری برای بیماران مبتلا به زخم‌های گسترده شود که می‌تواند عملکرد اندام ها را مختل کند و باعث ناتوانی آنها شود.

 نویسنده اصلی، دکتر کلر هیگینز، از بخش مهندسی زیستی امپریال، می‌گوید: «پس از ایجاد اسکار، پوست هرگز واقعاً عملکردهای قبل از زخم خود را به دست نمی‌آورد، و تاکنون تمام تلاش‌ها برای بازسازی اسکارها نتایج ضعیفی به همراه داشته است.  یافته‌های ما پایه و اساس درمان‌های جدید هیجان‌انگیزی را نوید می دهد که می‌توانند اسکارها را جوان کرده و عملکرد پوست سالم را بازیابی کنند.»

 کلینیک دکتر فرانسیسکو جیمنز مدیتکنیا و دانشگاه فرناندو پسوا کاناریاس:"حدود 100 میلیون نفر در سال تنها در کشورهای با درآمد بالا دچار اسکار می شوند... کار ما راه های جدیدی را برای درمان اسکارها باز می کند و حتی می تواند رویکرد ما را برای پیشگیری از آنها تغییر دهد. "

 در مقایسه با بافت اسکار، پوست سالم به طور مداوم توسط فولیکول مو بازسازی می شود.  پوست مودار سریعتر بهبود می یابد و جای زخم کمتر از پوست غیر مودار باقی می ماند – و قبلاً نشان داده شده بود که پیوند مو به بهبود زخم کمک می کند.  با الهام از این، محققان این فرضیه را مطرح کردند که پیوند فولیکول های مو در حال رشد به بافت اسکار ممکن است باعث تحریک اسکارها برای بازسازی خود شود.

 برای آزمایش فرضیه خود، محققان امپریال با دکتر فرانسیسکو جیمنز، جراح اصلی پیوند مو در کلینیک مدیتکنیا و دانشیار پژوهشی در دانشگاه فرناندو پسوا کاناریاس، در گران کاناریا، اسپانیا کار کردند.  آنها در سال 2017 فولیکول های مو را در محل زخم های پیشرفته روی پوست سر سه شرکت کننده پیوند زدند. محققان رایج ترین نوع اسکار را انتخاب کردند که اسکارهای نرموتروفیک نام دارد و معمولاً پس از جراحی ایجاد می شوند.

 آن‌ها نمونه‌برداری به ضخامت 3 میلی‌متر از جای زخم‌ها را درست قبل از پیوند، و سپس دوباره در دو، چهار و شش ماه پس از آن گرفته و با میکروسکوپ تصویربرداری کردند.

 محققان دریافتند که فولیکول‌ها الهام‌بخش تغییرات ساختاری و ژنتیکی عمیقی در اسکارها به سمت نمایه‌ای از پوست سالم و بدون آسیب هستند.

 دکتر جیمنز گفت: «حدود 100 میلیون نفر در سال تنها در کشورهای پر درآمد،عمدتاً در نتیجه جراحی‌ها، دچار آسیب پوستی و زخم‌ها می شوند.  بروز جهانی اسکار بسیار بیشتر است و شامل اسکارهای گسترده ای است که پس از سوختگی و آسیب های تروماتیک ایجاد می شود.  کار ما راه‌های جدیدی را برای درمان جای زخم باز می‌کند و حتی می‌تواند رویکرد ما را برای پیشگیری از آنها تغییر دهد.»

 این امر به استفاده از درمان هایی مانند کاشت مو که ساختار و بیان ژنتیکی اسکارها را برای بازگرداندن عملکرد تغییر می دهد، حمایت بیشتری می کند.

 پس از پیوند، فولیکول ها به تولید مو ادامه دادند و باعث ترمیم در سراسر لایه های پوست شدند.

 جای زخم باعث نازک شدن بیرونی ترین لایه پوست - اپیدرم - می شود و آن را در برابر پارگی آسیب پذیر می کند.  شش ماه پس از پیوند، ضخامت اپیدرم در کنار افزایش رشد سلولی، دو برابر شده بود و به همان ضخامت پوست آسیب‌دیده رسید.

 لایه بعدی پوست پایین، درم، با بافت همبند، رگ های خونی، غدد عرق، اعصاب و فولیکول های مو پر شده است.  بلوغ اسکار سلول‌ها و رگ‌های خونی کمتری را در درم باقی می‌گذارد، اما پس از پیوند، تعداد سلول‌ها در شش ماهگی دو برابر شده بود و تعداد رگ‌ها تا چهار ماهگی تقریباً به سطح پوست سالم رسیده بود.  این نشان داد که فولیکول‌ها باعث رشد سلول‌ها و رگ‌های خونی جدید در اسکارها می‌شوند که بدون کمک آن پوست های اسیب دیده نمی‌توانند این کار را انجام دهند.

 اسکار همچنین تراکم فیبرهای کلاژن - یک پروتئین ساختاری اصلی در پوست - را افزایش می‌دهد که باعث می‌شود آن‌ها به‌گونه‌ای در یک راستا قرار گیرند که بافت اسکار سفت‌تر از بافت سالم باشد.  کاشت مو تراکم الیاف را کاهش داد، که به آنها اجازه داد الگوی سالم‌تر و «بافت سبدی» را تشکیل دهند، که سفتی آن را کاهش می‌دهد.


 نویسندگان همچنین دریافتند که پس از پیوند، اسکارها 719 ژن را متفاوت از قبل بیان می‌کنند.  ژن‌هایی که باعث رشد سلول‌ها و عروق خونی می‌شوند، بیشتر بیان می‌شوند، در حالی که ژن‌هایی که فرآیندهای تشکیل اسکار را ترویج می‌کنند، کمتر بیان می‌شوند.

 "این کار کاربردهای آشکاری در بازگرداندن اعتماد به نفس افراد دارد، اما رویکرد ما فراتر از دغدغه های زیبایی است زیرا بافت اسکار می‌تواند باعث ایجاد مشکلاتی در همه اندام‌های ما شود."

 محققان دقیقاً مطمئن نیستند که پیوندها چگونه چنین تغییری را تسهیل کرده است.  در مطالعه آنها، وجود یک فولیکول مو در اسکار از نظر زیبایی قابل قبول بود زیرا اسکارها روی پوست سر بودند.  آنها اکنون در تلاش هستند تا مکانیسم های زیربنایی را کشف کنند تا بتوانند درمان هایی را توسعه دهند که بافت اسکار را به سمت پوست سالم بازسازی می کند، بدون اینکه نیازی به پیوند فولیکول مو و رشد فیبر مو باشد.  آن‌ها سپس می‌توانند یافته‌های خود را بر روی پوست غیر مودار، یا بر روی اندام‌هایی مانند قلب که ممکن است بعد از حملات قلبی دچار زخم شود، و کبد که ممکن است از طریق بیماری کبد چرب و سیروز دچار زخم شود، آزمایش کنند.

 "در حالی که درمان‌های کنونی برای اسکارها مانند فاکتورهای رشد بر روی عوامل منفرد در ایجاد اسکار تمرکز می‌کنند، رویکرد جدید ما جنبه‌های متعددی را بررسی می‌کند، زیرا فولیکول مو احتمالاً چندین فاکتور رشد را به طور همزمان ارائه می‌کند که بافت اسکار را بازسازی می‌کند.  این امر به استفاده از درمان هایی مانند کاشت مو کمک می کند که ساختار و بیان ژنتیکی اسکارها را برای بازگرداندن عملکرد آن تغییر می دهد."

https://www.imperial.ac.uk/news/242531/scars-mended-using-transplanted-hair-follicles