محققان موفق به کشف سلول های بنیادی اسکلتی انسانی شدند
سلول های بنیادی اسکلتی انسانی که به استخوان، غضروف یا سلول های استرومایی تبدیل می شوند، از استخوان های بزرگسال و یا جنینی منشاء می گیرند.
سلول های بنیادی اسکلتی انسانی که به استخوان، غضروف یا سلول های استرومایی تبدیل می شوند، از استخوان های بزرگسال و یا جنینی منشاء می گیرند. این اولین بار است که سلول های بنیادی اسکلتی که در مدل موشی کشف شده بودند، در انسان نیز دیده شده اند. محققان همچنین قادر به استخراج سلول های بنیادی اسکلتی از سلول های بنیادی پرتوان القایی شده اند که منجر به پدیدار شدن درمان هایی جدید شده است. این یافته در تاریخ 20 سپتامبر در ژورنال cell منتشر شده است.
دستیابی به دستاورد عظیم پزشکی
Michael Longaker پژوهشگر این مقاله از دانشکده پزشکی دانشگاه Stanford می گوید:" ما بر این باوریم که کشف این سلول های بنیادی اسکلتی انسانی و مشخص کردن نقشه ی وراثتی (دودمان) آن منجر به به دست آمدن یافته های مولکولی و درمان بیماری های اسکلتی خواهد شد. "
بافت های اسکلتی از جمله استخوان دارای پتانسیل بازساختی استثنایی ای می باشد. نقایص استخوانی سریعا بهبود یافته و برخی مهره داران می توانند برخی قسمت های اندام های حرکتی خود را ترمیم کنند. اما ظرفیت های بازساختی بافت های اسکلتی در دیگر مهره داران مهجور خواهد ماند. برای مثال، استخوان ها در موش و نیز در انسان از سایز کوچک می تواند به سایز متوسط تغییر پیدا کند اما بافت های غضروفی بزرگسالان تقریبا دارای هیچ قابلیت بازساختی ای نمی باشد. علاوه بر آن، موش و انسان هر دو با گذشت زمان یک تنزل وابسته به سن در بافت های اسکلتی خود نشان می دهند.
اختلال عملکردی می تواند منجر به طیف وسیعی از توسعه ی شرایط سلامتی از بیماری های وابسته به سن از جمله استئوپوروزیس و استئوآرتریت تا آسیب های اسکلتی درمان نشده، ناهنجاری های خونی و حتی سرطان می شود. برخلاف تاثیر معنا داری که بر روی سلامتی و بیماری دارد، گزینه های درمانی در بهبود عملکرد اسکلتی معمولا دارای محدودیت می باشد. مانع اصلی این است که تنظیم سلول های بنیادی در سیستم اسکلتی انسان هنوز به طور وسیع شناخته شده نمی باشد.
در یک پژوهش جدید Longaker و همکارانش این حفره ی علمی را با مشخص کردن و اختصاصی کردن سلول های بنیادی اسکلتی انسانی به سمت پایین دودمان در استخوان و غضروف در بافت های متنوع مشخص کرده اند. این خود-احیائی و سلول های پر توان در بافت مغز استخوان بزرگسالان و نیز جنینی وجود دارد و می تواند از سلول های بنیادی پر توان القایی (IPSC) منشاء گرفته باشد. پژوهشگران با توضیح این روابط بین سلول های بنیادی اسکلتی انسانی و نیای اسکلتی، به جزئیات یک نقشه ی رده بندی از تشکیل سلول های بنیادی حد واسط در بافت اسکلتی انسانی طرح کرده اند.
علاوه بر این، مقایسه های ترنسکریپتومیک و اپی ژنتیک با سلول های بنیادی اسکلتی موش، مسیر های تکاملی حفاظت شده ای را مشخص می کند که تشکیل سلول های بنیادی حد واسط را در بافت های اسکلتی و نیز مسیر های مولکولی مختلفی را تنظیم می کند که ممکن است تفاوت های اختصاصی گونه ها را در بهبود استخوان و ساختار اسکلتی تنظیم کند.
ارسال به دوستان