پزشکی بازساختی و سلول‌های بنیادی

براساس یک مطالعه که اخیرا در Biochemical Pharmacology منتشر شده، محققان دانشکده پزشکی تگزاس در گالوستون یک داروی امیدوارکننده تولید کرده‌اند که نشان می‌دهد اندازه عضلات، قدرت و وضعیت متابولیکی در موش‌های مسن افزایش یافته‌است.

با گذشت زمان، بدن ما به‌طور فزاینده‌ای توانایی تعمیر و بازسازی عضلات اسکلت را از دست می‌دهد. در حدود 35 سالگی، همانطور که بزرگتر می‌شویم قدرت، عملکرد و توده عضلانی دائما رو به زوال می‌رود. این امر می تواند به طور چشمگیری توانایی افراد سالخورده در مستقل زندگی کردن را محدود کند.

Stanley Watowich، استاد دانشگاه و نویسنده این مقاله گفت: ما یک پروتئین را در سلول‌های بنیادی عضلانی شناسایی کردیم که به نظر می رسد مسبب اختلال عملکرد مربوط به سن است و سپس یک داروی مولکولی کوچک تولید کردیم که اثرات این پروتئین را محدود می‌کند. ما با تنظیم مجدد و برگرداندن سلول‌های بنیادی عضلانی به حالت جوانتر، توانستیم این سلولها را جوانسازی کنیم تا بتوانند به حالت موثرتری بافت‌های عضلانی را تعمیر کنند.

در این مطالعه، موش‌های مسن با آسیب عضلانی، با داروی تولیدی و ]گروهی دیگر به‌عنوان شاهد[ با پلاسیبو درمان شدند. پس از هفت روز درمان دارویی، محققان دریافتند که موش‌های سالم که این دارو را دریافت کرده بودند دارای سلول‌های بنیادی عضلانی بیشتری بودند که به طور فعال عضلات آسیب دیده را تعمیر می‌کردند. در گروه درمان شده، فیبر عضله دوبرابر شد و قدرت عضلانی 70 درصد نسبت به گروه پلاسیبو افزایش یافت. علاوه بر این، مواد شیمیایی موجود در خون موش‌های درمان شده و درمان نشده مشابه بود، که نشان می‌دهد هیچ عوارض جانبی نامطلوبی رخ نداده است. این نتایج اولیه، از توسعه یک درمان نوآورانه‌ی دارویی خبر می‌دهد که توانایی کمک به افراد سالخورده را دارد تا بتوانند راحت‌تر، سریع‌تر و قوی‌تر عمل کنند؛ در نتیجه می توانند به گونه‌ای فعال‌تر و مستقل‌تر زندگی کنند.

Reference:https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0006295219300462?via%3Dihub