پزشکی بازساختی و سلول‌های بنیادی

محققان با استفاده از روش توالی یابی RNA توانسته اند فعالیت اغلب ژن های موجود در هزاران ژن در سلول های عضلانی رگ ها را بررسی نمایند. در آینده با استفاده از نتایج این مطالعه می توان به درمان بیماران بسیاری که در سال های ابتدای زندگی خود به بیماری آترواسکلروزیز مبتلا گشته اند کمک نمود. آترواسکلروزیز می تواند منجر به بیماری های شدید قلبی مانند حمله ی قلبی و سکته گردد. اگرچه در حال حاضر درمانی برای آترواسکلروزیز وجود ندارد اما بهبود روش زندگی مانند رعایت رژیم غذایی، افزایش تمرینات ورزشی می تواند احتمال ابتلا به این بیماری را کاهش دهد با تشخیص زود هنگام این بیماری می توان از احتمال ابتلا به آن کاست. اگرچه دربافت سالم این سلول ها شبیه به یکدیگرند اما در سطح مولکولی متفاوتند. تعداد کمی از سلول های موجود در رگ ها مسئول ساختن رگ ها می باشند. این سلول ها فعالیت خود را به عنوان یک سلول عضلانی ازدست داده اند و به جای آن ژنی به نام Sca1 را بیان می نمایند که بهترین شناسه برای سلول های بنیادی می باشد. با استفاده از روشی برای بررسی بیان هزاران ژن در این سلول ها می توان واقعیت هایی را درباره ی این سلول ها دانست. با توالی یابی RNA می توان دریافت با اضافه شدن ژن Sca1، این سلول ها یک سری از ژن ها را بیان می کنند که باعث روند تغییر در سلول می شوند. زمانی که این سلول ها ویژگی مشخصی از یک نوع سلول تغییر یافته را نشان نمی دهند می توان روند تغییر را در آن ها بررسی و مشاهده نمود که این کار قبلا قابل انجام نبوده است. برای تایید این سلول های غیرعادی که از سلول های عضلانی برگرفته است تیم تحقیقاتی از یک تکنولوژی دیگربه عنوان نشانه گذاری استفاده نموده است. با استفاده از این تکنیک می توان تاریخچه ی بیان ژن را در هر سلول بررسی نمود. حتی زمانی که سلول ها بصورت کامل ژن سلول های عضلانی را خاموش می کنند با استفاده ازتکنیک نشانه گذاری می توان تمام خصوصیت آن ها را یافت. دانستن پروفایل مولکولی در سلول ها غیر معمول می تواند به بررسی رفتار آن ها در انواع بیماری ها کمک کند. تحقیقات نشان داده است تعداد این سلول ها در رگ های خونی آسیب دیده و در رگ های افراد مبتلا به آترواسکروزیز نیز افزایش می یابد. با استفاده از نتایج بدست آمده در این مطالعه می توان در آینده راهی را برای تشخیص زودهنگام آترواسکلروزیز و درمان موثرتر آن یافت.

Reference:https://www.nature.com/articles/s41467-018-06891-x