پزشکی بازساختی و سلول‌های بنیادی

سرطان؛ واژه‌ای که به‌تنهایی موجب استرس، اضطراب و ترس می‌شود. بسیاری از زنانی که مبتلا به این بیماری و تحت درمان هستند، تجربه استرس مزمن و افسردگی را دارند. دانشمندان در مطالعات روی جوندگان و انسان نشان داده‌اند که استرس می‌تواند پیشرفت سرطان را تشدید کند، اما چگونگی آن مشخص نبود.

مطالعه جدیدی که در مجله Clinical Investigation منتشر شده‌است، نشان می‌دهد که هپارین، هورمون استرس، باعث ایجاد واکنش‌های بیوشیمیایی شده که باعث رشد و گسترش سرطان پستان می‌شود. در این مطالعه، محققان ابتدا اثرات استرس مزمن بر رشد سلول‌های بنیادی سرطانی را بررسی کردند؛ که یک تغییر نوین در روند تحقیقات قبلی بود که به‌طور خاص بر روی این سلول‌های خودمختار تمرکز نکرده بودند.

پروفسور Keith Kelley، نویسنده این مطالعه می‌گوید: "شما می‌توانید تمامی سلول‌های مورد نظر خود را در یک تومور بکشید، اما اگر سلول‌های بنیادی و یا سلول‌های مادری کشته نشوند، تومور شروع به رشد و متاستاز می‌کند. این مطالعه یکی از اولین مطالعاتی‌است که استرس مزمن را به‌طور خاص به رشد سلول‌های بنیادی سرطانی مرتبط کرده‌است."

Quentin Liu، پژوهشگر اصلی این تحقیق می‌گوید: "شبکه سیگنالینگ مستقیم بین مسیرهای تنش و سیستم تولید سرطان تقریبا ناشناخته باقی مانده است. درک بهتر از فعالیت بیوشیمیایی که سبب استرس برای افزایش رشد سلول‌های سرطانی می‌شود، می تواند به مداخلات هدفمند تولید دارو منجر شود، که یکی از آنها در این کار کشف شد."

در آزمایش نهایی، محققان سلول‌های سرطان پستان را در آزمایشگاه رشد دادند و انواع وسیعی از داروهای ضد سرطان مورد تایید FDA را به آنها عرضه کردند. درمان‌های متعدد، از جمله ویتامین C، باعث کاهش تولید لاکتات دهیدروژناز شد. هنگامی که ویتامین C به موش‌های استرسی داده شد، تومورها کوچک شدند.

دانشمندان در طول دهه‌ها، به پتانسیل مبارزه با سرطان در ویتامین C مشکوک بوده‌اند و چندین آزمایش بالینی نتایج مثبتی را نشان داده‌است. این مطالعه موجب درک جدیدی از فعالیت این ویتامین در مسیرهای بیوشیمیایی مرتبط با بیماران مبتلا به سرطان پستان و دارای استرس مزمن شده‌است.

Liu می‌گوید: "این یافته‌ها در مجموع نشان می‌دهند که ویتامین C می‌تواند یک عامل درمانی جدید و موثر برای هدف قرار دادن سرطان در بیماران مبتلا به استرس مزمن باشد."

Reference:https://www.jci.org/articles/view/121685