پزشکی بازساختی و سلول‌های بنیادی

ایمونوتراپی به عنوان نوع جدیدی از درمان سرطان ظهور کرده است. این شکل از درمان، راهی برای به کارگیری سیستم ایمنی خود بیمار برای شناسایی و از بین بردن سلول‌های تومور است. یکی از پرکاربردترین نوع داروهای ایمونوتراپی، یک مسیر مهاری ایمنی به نام PD-1 را هدف قرار می‌دهد. داروهای مسدودکننده PD-1 برای 15 نوع سرطان مجزا مورد تأیید FDA قرار گرفته است. با وجود این موفقیت مهم، بسیاری از بیماران به درمان ضد PD-1 پاسخ نمی‌دهند. آزمایشگاه دکتر توماس گاجوسکی، پزشک، بر شناسایی مکانیسم‌های درگیر در هنگام کارکرد ضد PD-1 تمرکز کرده است تا بتواند درمان‌های جدیدی را توسعه دهد که می‌تواند افراد غیر پاسخ‌دهنده را به پاسخ‌دهنده تبدیل کند.

گاجوسکی یک متخصص بالینی و پروفسور ایمونوتراپی سرطان بنیاد AbbVie است. آزمایشگاه او بررسی می‌کند که چگونه نوعی از سلول‌های ایمنی به نام سلول‌های T می‌توانند با ملانوما و سایر سرطان‌ها مبارزه کنند. یک عامل اصلی که باعث جذب سلول‌های T به سمت محل‌های تومور می‌شود، یک کموکاین به نام CXCL10 است. این کموکاین به گیرنده‌های روی سلول‌های T فعال شده به نام CXCR3 متصل می‌شود که باعث انتقال جهت‌دار سلول‌های T به داخل تومور می‌شود.

در مطالعه‌ای که اخیراً در مجله ایمونوتراپی سرطان منتشر شده است، رابین رشکه، یکی از همکاران پزشک در آزمایشگاه، گفت: «یک هدف اصلی درک چگونگی نفوذ سلول‌های T به تومورها است. اگر بتوانیم این مکانیسم را تأیید کنیم، شاید بتوانیم درمان‌های جدیدی را توسعه دهیم که باعث جذب سلول‌های T در مکان‌های سرطانی برای گسترش اثربخشی ایمونوتراپی ‌شود. از آنجایی که ایمونوتراپی انسداد نقطه بازرسی در یک ریزمحیط تومور ملتهب با سلول T ، بهترین عملکرد را انجام می‌دهد، فکر می‌کنم فرصت بزرگی برای استفاده از این تداخل بین ریزمحیط تومور و سلول‌های T وجود خواهد داشت که از طریق کموکاین‌ها تنظیم شده است تا به طور قابل توجهی کارایی ضد PD-1 را بهبود بخشد.»

هدف دیگر این مطالعه شناسایی منابع سلولی CXCL10 با سرمایه‌گذاری بر روی یک فناوری تجاری‌سازی شده به نام RNAscope بود. این فناوری اجازه می‌دهد تا با فلورسانس ببینید که مولکول‌های RNA خاص کجا (یعنی در کدام نوع سلول) تولید می‌شوند. آنها دریافتند که mRNA مورد نیاز برای ساخت پروتئین CXCL10 در سلول‌های ایمنی (بیشتر سلول‌های دندریتیک و ماکروفاژها) و همچنین در سلول‌های تومور فراوان است.

https://www.uchicagomedicine.org/forefront/research-and-discoveries-articles/cxcl10-promising-marker