پزشکی بازساختی و سلول‌های بنیادی

محققین در مطالعه ای جدید، نشان داده اند که تنظیم کننده اپی ژنتیکی Phf19 برای تمایز سلول های بنیادی خون ساز الزامی است و در غیاب آن بافت خون نامتعادل شده و شبیه به حالتی می شود که در زمان پیری اتفاق می افتد. خون، بافتی پیچیده است که از سلول های تخصص یافته مختلف مانند سلول های سفید و قرمز خون، پلاکت ها و ... ساخته شده است و عملکردهای مختلفی از انتقال خون و اکسیژن گرفته تا حفظ دمای بدن و تنظیم سیستم ایمنی بدن را انجام می دهد.

همه این سلول های خونی از سلول های بنیادی خون ساز تولید می شوند. حفظ تعادل خون امری بسیار پیچیده است و یکی از دلایل آن طول عمرهای مختلف سلول های خونی است. فرایند گذار از سلول های بنیادی خون ساز به سلول های تخصص یافته بوسیله فاکتورهای اپی ژنتیکی تنظیم می شود. به همین دلیل محققین اسپانیایی به بررسی ژن  Phf19 پرداختند که بخشی از گروه بزرگی از تنظیم کننده های اپی ژنتیکی است.

 در مطالعه جدیدی که آن ها انجام داده اند به توصیف نقش Phf19 در حفظ سلول های بنیادی خون ساز پرداختند. آن ها موش هایی را به صورت ژنتیکی دستکاری کردند تا بدون این که طول عمر طبیعی شان تحت تاثیر قرار گیرد، Phf19 را بیان نکنند. بدون این ژن، نواحی از ژنوم که حاوی ژن های مسئول تمایز سلول های بنیادی خون ساز بود به صورت متراکم تر در آمد و بیان نشد. در نتیجه، سلول های بنیادی خون ساز به صورت خفته در آمدند و به صورت تخصص یافته تر در نیامدند.

 نتایج نشان داد که تحت شرایط طبیعی، طول عمر موش به صورت طبیعی و سالم است اما در شرایط خاصی مانند متحمل شدن پیوند یا پیری، تولید سلول های تمایز یافته خونی مختل می شوند. در طولانی مدت، جانورانی که فاقد Phf19 بودند، دچار اختلالاتی شدند که شبیه مراحل اولیه لوکمیا بود. این مطالعه نشان داده است که فقدان Phf19 موجب افزایش احتمال اختلال در ترکیب خون می شود و با شناسایی نقش دقیق تر آن می توان آن را به عنوان هدفی در تولید سلول های خونی بدون بر هم خوردن تعادل خونی در نظر گرفت.

Reference:https://advances.sciencemag.org/content/6/32/eabb2745