کامپوزیت تزریقی هیدروژل حاوی سلول های بنیادی در درمان فیستول های پیش مقعدی موفقیت آمیز است

در یک مطالعه جدید با استفاده از مدل بیماری کرون در موش صحرایی، یک کامپوزیت هیدروژل زیست تخریب‌پذیر مملو از سلول‌های بنیادی که توسط محققان پزشکی جانز هاپکینز در تلاش مشترک با دانشکده مهندسی وایتینگ ساخته شده است، موفقیت چشمگیری را در درمان فیستول‌های پیش مقعدی (PAF) نشان داده است که یکی از عوارض متعدد بیماری کرون به شمار می رود.


 در یک مطالعه جدید با استفاده از مدل بیماری کرون در موش صحرایی، یک کامپوزیت هیدروژل زیست تخریب‌پذیر مملو از سلول‌های بنیادی که توسط محققان پزشکی جانز هاپکینز در تلاش مشترک با دانشکده مهندسی وایتینگ ساخته شده است، موفقیت چشمگیری را در درمان فیستول‌های پیش مقعدی (PAF) نشان داده است که یکی از عوارض متعدد بیماری کرون به شمار می رود.

 بیماری کرون، زیرگروهی از بیماری های التهابی روده، اختلالی است که توسط مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های ایالات متحده تخمین زده شده که بیش از سه میلیون بزرگسال آمریکایی را مبتلا کرده است.  حدود 30 تا 40 درصد از بیماران مبتلا به بیماری کرون دچار فیستول های پیش مقعدی می شوند که یک تونل ملتهب بین پوست و داخل مقعد می باشد.  فیستول می تواند منجر به درد، تورم، ناراحتی و نشت خون یا چرک شود.  معمولاً برای درمان این عارضه به جراحی نیاز است.  با این حال، بیش از نیمی از بیماران از درمان های موجود فعلی سود نمی برند.

 کامپوزیت نانوالیاف هیدروژل قابل تجزیه، زیست تخریب پذیر، تکه تکه شده مکانیکی (mfNHC) و مملو از سلول های بنیادی که تیم جان هاپکینز طراحی کرده است، می تواند در داخل مجرای فیستول تزریق شود و درجه بهبودی بالاتری را نشان داده و اندازه فیستول را در مقایسه با جراحی شش برابر کاهش دهد.

فلورین، نویسنده ارشد مقاله می گوید:" تعداد زیادی از بیماران در اواخر نوجوانی تا اوایل 20 سالگی مبتلا به بیماری کرون تشخیص داده شده و از فیستول پیش مقعدی رنج می برند.

 سلارو می‌گوید مطالعات قبلی و آزمایش‌های بالینی فعلی نشان داده‌اند که تزریق سلول‌های بنیادی در اطراف مجاری فیستول به بهبود موضعی کمک کرده است.  با این حال، بعید است که سلول های بنیادی در اطراف مسیر فیستول برای مدت زمان معنی داری که ممکن است امکان بهبود قابل توجهی را فراهم کند، باقی بمانند.  هیدروژل ایجاد شده توسط این تیم را می توان مستقیماً به مجرای فیستول تزریق کرد.  این ماده با قطعات نانوالیاف تزریق می شود که به ماده سفتی کافی می دهد تا سلول های بنیادی را در محل فیستول لنگر بیاندازد، بنابراین آنها از بین نمی روند.  این رویکرد به بازسازی بافت کمک می کند و باعث بهبودی آن می شود.

 سلارو می‌گوید: «به آن به‌عنوان تحویل موضعی یک کامپوزیت نانوژل-نانوالیاف بازسازی‌کننده بافت فکر کنید که سلول‌های بنیادی را نیز در محل آسیب نگه می‌دارد و بهبود را ممکن می‌سازد».  این داربست ژلی سلول های بنیادی را در محل فیستول ها نگه می دارد و باعث تسریع فرایند ترمیم می شود.  نتایج نشان داد که ژل در مقایسه با جراحی شش برابر حجم فیستول را کاهش داد.

مائو، استاد دانشکده مهندسی وایتینگ، می گوید: "این نتایج برای آینده ترمیم بافت با تحریک زیستی برای آسیب های مزمن - حتی فراتر از PAF بسیار هیجان انگیز است."  مائو همچنین مدیر موسسه جانز هاپکینز برای نانوبیوتکنولوژی است.

 با این حال، سلارو هشدار می‌دهد که این نتایج بسیار دلگرم‌کننده باید در آزمایش‌های انسانی تأیید شوند.  آزمایش‌هایی که تاکنون انجام شده است، پایه و اساس چنین مطالعات آینده ترجمانی را گذاشته‌اند.  این تیم قصد دارد این کار را ادامه داده و ژل را بهبود بخشد، از جمله ایده یک نسخه فوم مانند را بررسی کند.


https://www.news-medical.net/amp/news/20230125/Injectable-hydrogel-composite-loaded-with-stem-cells-shows-success-in-treating-perianal-fistulas.aspx

کلمات کلیدی
//isti.ir/ZdJv