پزشکی بازساختی و سلول‌های بنیادی

CD26 که با نام دی‌پپتیدیل‌پپتیداز IV (DPPIV) نیز شناخته می‌شود، یک پروتئین عبوری چند عملکردی است که نقش مهمی در فرآیندهای ترمیم زخم پوستی در پوست موش دارد. با این حال، اطلاعات کمی در مورد توزیع و عملکرد این پروتئین در پوست انسان در دسترس است.

بنابراین هدف از این مطالعه بررسی تأثیر کمبود CD26 در فیبروبلاست‌های اولیه انسان بر بازسازی جایگزین‌های پوستی مهندسی شده با بافت انسانی در داخل بدن است. آنالوگ‌های پوستی درمو-اپیدرمی، بر اساس هیدروژل‌های کلاژن نوع I، با فیبروبلاست‌های CD26⁺ یا CD26^knockout انسانی پر شده و با کراتینوسیت‌های اپیدرمی انسانی کاشته شدند. این جایگزین‌های پوستی به پشت جوندگان با سیستم ایمنی ناکارآمد، پیوند زده شد.

سه هفته پس از این عمل، پیوندها برداشته شدند و با توجه به نشانگرهای بلوغ اپیدرمی و پوستی خاص، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. در اینجا محققان برای اولین بار، نشان می‌دهند که بیان پروتئین CD26 در درم انسان وابسته به سن است. علاوه بر این، آن‌ها ثابت کرده‌اند که فیبروبلاست‌های CD26⁺  در تولید ماتریکس خارج سلولی (ECM) هم در شرایط in vitro و هم in vivo فعال‌تر هستند و برای دستیابی به هموستاز اپیدرمی و پوستی سریع پس از پیوند ضروری‌اند.

https://www.nature.com/articles/s41598-022-05309-5