یافته های جدید از نحوه فرار سلول های بنیادی سرطانی از سیستم ایمنی
بیماران درمان شده برای لوکمیای میلوئید حاد(AML) اغلب بعد از یک دوره بهبودی بدلیل بقای جمعیت سلول های بنیادی لوکمیایی مجددا دچار عود مجدد می شوند.
بیماران درمان شده برای لوکمیای میلوئید حاد(AML) اغلب بعد از یک دوره بهبودی بدلیل بقای جمعیت سلول های بنیادی لوکمیایی مجددا دچار عود مجدد می شوند. محققین گزارش کرده اند که این سلول های بنیادی لوکمیای نه تنها به شیمی درمانی مقاوم هستند بلکه می توانند به طور انتخابی از تخریب شدن بوسیله سلول های ایمنی فرار کنند: اگرچه سلول های بنیادی لوکمیایی نیز موتاسیون های ژنتیکی مختص سرطان مشابه با سایر سلول های بنیادی همان بیمار را نشان می دهند، اما این سلول ها مکانیسم های مختص سلول های بنیادی دیگری نیز دارند که از آن برای فرار از دست سیستم ایمنی و بقا استفاده می کنند. برای مثال، سلول های بنیادی سرطانی بیان سطحی لیگاندهای تشخیص خطر NKG2D را به منظور فرار از سلول های کشنده ذاتی سرکوب می کند.
این مکانیسم خاص فرار از سیستم ایمنی بوسیله تشکیل آنزیم PARP1 در سلول های بنیادی سرطانی وساطت می شود. تیمار با مهار کننده های PARP1 می تواند لیگاندهای NKG2D روی سلول های بنیادی سرطانی را القا کند و کارآزمایی های پیش درمانگاهی روی موش نشان داده است که سلول های ایمنی می توانند سلول های بنیادی سرطانی را بدنبال تیمار حذف کنند. درمان های سرطانی استفاده کننده از سیستم ایمنی سال هاست که در قالب پیوند سلول های بنیادی به بیماران مبتلا به لوکمیا در وضعیت های خاص بیماری بکار برده شده است. در سال های اخیر، رویکردهای ایمنی درمانی بیشتری نیز برای لوکمیا و سایر سرطان ها استفاده شده است.
ارسال به دوستان