پزشکی بازساختی و سلول‌های بنیادی

تولید مقادیر انبوه از سلول های اپیدرمی پوست موسوم به کراتینوسیت ها در شرایط آزمایشگاهی یک امر ضروری در تولید گرافت های پوستی است. این امر معمولا با استفاده از نمونه های پوستی مشتق از بیماران که حاوی کراتینوسیت های بالغ و جمعیتی اندک از سلول های بنیادی کراتینوسیتی است صورت می گیرد. این فاز تکثیر با یک خطر همراه است: از دست رفتن کمی یا تخریب سلول های بنیادی که موجب از دست رفتن پتانسیل بازسازی کنندگی می شود.

 در مطالعه ای محققان نشان داده اند که کاهش بیان ژن KLF4 طی آماده سازی گرافت های پوستی موجب تکثیر سریع سلول های بنیادی دارای عملکرد می شود و این در حالی است که هیچ آسیبی به پایداری ژنومی آن ها نمی زند. کراتینوسیت هایی که تحت این شرایط کشت و تکثیر می شوند دارای پتانسیل بازسازی کنندگی طولانی مدتی در مدل های بازسازی اپی درمی آزمایشگاهی هستند. می توان KLF4 را یک هدف مولکولی جدید برای حفظ عملکرد سلول های بنیادی و پیشبرد آن ها به سمت مهندسی گرافت های پوستی دانست.

 این مطالعه نشان داده است که دستکاری بیان KLF4 برای سلول های بنیادی کراتینوسیتی و تولید گرافت ها مناسب است و کاهش بیان آن در کراتینوسیت های مشتق از سلول های بنیادی مختلف از جمله سلول های بنیادی جنینی می تواند ظرفیت تکثیری آن ها و توانایی آن ها در بازسازی پوست را افزایش دهد.

Reference:https://www.nature.com/articles/s41551-019-0464-6