پزشکی بازساختی و سلول‌های بنیادی

محققان راهی را برای تعیین سن پروتئین ها بوسیله یک ساعت مولکولی درونی مرتبط با اسیدهای آمینه طراحی کرده اند. طی این ساعت مولکولی شکلی از اسیدهای آمینه با یک ریتم قابل پیش بینی به اسید آمینه دیگر تبدیل می شود. پروتئین های جدیدا شکل گرفته در بافت ها می تواند تغییرات یا تبدیلات اسید آمینه کمتری داشته باشند یا اصلا نداشته باشند و این در حالی است که پروتئین قدیمی مملو از این تبدیلات هستند. درک این فرایند محققین را قادر ساخت که از اسپکترومتری جرمی حساس برای شناسایی این امر استفاده کنند که چه زمانی پروتئین های کلیدی غضروف انسانی مانند کلاژن، جوان، میانسال یا پیر هستند. آن ها دریافتند که سن غضروف به میزان زیادی به مکان آن در بدن بستگی دارد.

 غضروف آرنج جوان، غضروف زانو میانسال و غضروف مفصل ران پیر است. ارتباط بین سن غضروف انسانی و جایگاه آن در بدن می تواند نحوه رخ دادن ترمیم در برخی حیوانات خاص در برخی از اندام ها مانند سر انگشتان، پاها و دم را توجیه کند. بررسی های بیشتر نشان داد که مولکول های میکروRNA در این فرایند دخیل هستند و این میکروRNAها در جانوران با قابلیت بازسازی به صورت فعال تر وجود دارند. در انسان نیز این میکروRNAها وجود دارند اما فعالیت آن ها به میزان زیادی به جایگاه آن ها بستگی دارد و در آرنج ها در مقایسه با زانو و مفصل ران به میزان قابل توجهی بیشتر است. به عقیده محققین از این میکروRNAها می توان برای طراحی داروهایی که بتوانند آرتریت را مهار کنند، آهسته کنند یا معکوس کنند استفاده کرد.

Reference:https://advances.sciencemag.org/content/5/10/eaax3203