پزشکی بازساختی و سلول‌های بنیادی

 یک مطالعه جدید نشان می دهد بیماران مبتلا به سرطان سر و گردن که مواد ژنتیکی بیشتری در کروموزوم 9 در سلول های سرطانی خود دارند، پس از دریافت ایمونوتراپی سه برابر بیشتر از بیمارانی که مواد ژنتیکی کمتری دارند، زنده می مانند.  در هر دو سلول طبیعی و سرطانی، کروموزوم ها 23 نوع هستند که کد DNA را در خود جای داده، سازماندهی و محافظت می کنند.

 این مطالعه جدید که توسط محققان دانشکده پزشکی NYU Grossman و مرکز سرطان UC San Diego Moores هدایت می شود، حول سیستم ایمنی انسان می چرخد ​​که می تواند سلول های سرطانی را غیرطبیعی تشخیص دهد و به آنها حمله کند.  سلول‌های سرطانی با ربودن حسگرهای نقاط وارسی که سلول‌های ایمنی را از حمله به سلول‌های طبیعی باز می‌دارد، از سیستم پنهان می‌شوند.  به عنوان یک کلاس ایمونوتراپی پیشرو، مهارکننده های نقاط وارسی از پروتئین هایی به نام آنتی بادی برای نمایان کردن تومورها استفاده می کنند.

 به گفته نویسندگان مطالعه، با این حال، برای سرطان سر و گردن، تنها حدود 15 درصد از بیماران به خوبی به مهار نقاط وارسی ایمنی پاسخ می دهند.  آنتی‌بادی‌ها تنها در صورتی کار می‌کنند که سلول‌های ایمنی کافی وجود داشته باشد که متوجه آنها شوند، حالتی به نام «ایمنی گرم»، با درک درستی از این که چرا بسیاری از بیماران سلول‌های ایمنی بسیار کمی در نزدیکی تومورهای ایمنی سرد دارند. 

 این مطالعه که در هفته 14 نوامبر به صورت آنلاین در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم (PNAS) منتشر شد، نشان داد که بیماران مبتلا به سرطان HNSC-HPVneg با مقدار بیشتری در سلول های سرطانی خود در منطقه ای در کروموزوم 9 به نام 9p24.1 30 به طور متوسط ​​ماه ها پس از درمان با مهارکننده نقاط وارسی بقا خواهند داشت، در حالی که افرادی که مقادیر کمتری از آن را دارند به طور متوسط ​​11 ماه زنده می مانند.

 این یافته‌ها 9p24.1 را به‌عنوان یک محور ژنتیکی تعریف‌شده نشان می‌دهد که نوید می‌دهد برای اولین بار تعیین کند که آیا بیماران HNSC در بازدارنده‌های نقاط وارسی عملکرد خوبی دارند یا ضعیف.

" اگر راهی برای تشخیص اینکه کدام بیماران پاسخ نمی دهند، داشتیم، پزشکان می توانستند به جای اینکه آنها را در معرض عوارض جانبی قابل توجه ایمونوتراپی قرار دهند، به سرعت آنها را به سمت شیمی درمانی سوق دهند."

 به گفته محققان، پس از اینکه اشتباهات ژنتیکی اولیه سلول‌های طبیعی را به سلول‌های سرطانی تبدیل کرد، انواع دیگر تغییرات می‌توانند اوضاع را بدتر کنند.  از جمله این تغییرات در تعداد کروموزوم ها است، به طوری که برخی از سلول های سرطانی حاوی کروموزوم های بیشتر از حد طبیعی هستند و برخی دیگر کمتر.  چنین تغییراتی در تعداد کپی‌ها به این دلیل اتفاق می‌افتد که وقتی یک سلول به دو قسمت تقسیم می‌شود و کروموزوم‌هایش را به طور مساوی بین سلول‌های دخترش تقسیم می‌کند، اشتباهاتی رخ می‌دهد،کهمیلیاردهابارباتکثیرجنینتکسلولی

انسان برای تشکیل جنین اتفاق می‌افتد.  در هر تقسیم، خطاهای کپی می تواند منجر به دو برابر شدن، از بین رفتن یا کوتاه شدن کروموزوم ها از یک نسل به نسل دیگر شود.

 نویسندگان می گویند که احتمال خطاهای کپی در طول رشد بی پروا ناشی از تقسیم سریع بسیار بیشتر سلول های سرطانی است، که تغییرات گسترده تعداد کپی کروموزوم موجود در اکثر سرطان های سلول سنگفرشی سر و گردن با HPV منفی را توضیح می دهد.  سرطان های سر و گردن علل زیادی دارند و HPV منفی به مواردی اطلاق می شود که در اثر عفونت با ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد نمی شوند.  در عوض، سرطان‌های بسیار شایع‌تر HPV منفی ناشی از سیگار کشیدن، مصرف الکل و ناهنجاری‌های کپی کروموزوم هستند.

 مطالعه‌ای در سال 2021 که توسط همین تیم تحقیقاتی انجام شد نشان داده بود که بازوی کروموزوم 9p در تومورهای ایمنی سرد که به ایمونوتراپی پاسخ نمی‌دهند بیشتر از بین می‌رود.  9p ژن‌های زیادی را در خود جای داده است، از جمله ژن‌هایی که اینترفرون‌ها را رمزگذاری می‌کنند، مجموعه‌ای از پروتئین‌های سیگنال‌دهنده سیستم ایمنی که می‌توانند حمله به سلول‌های سرطانی را آغاز کنند، در مکانی (محل) به نام 9p21.  با این حال، مطالعه قبلی مشخص نکرد که کدام ناحیه (و ژن) در 9p مسئول مقاومت در برابر درمان " ایمنی سرد" هستند.  پژوهش اخیر نشان می دهد که مکان 9p24.1، بیشتر از منبع 9p21، ممکن است کلید باشد.

 برای تجزیه و تحلیل فعلی، تیم تحقیقاتی میزان از دست دادن ژنومی 9p24.1 را در سلول‌های سرطانی بیماران مبتلا به HNSC-HPVneg اندازه‌گیری کردند که توسط پایگاه داده عظیم موسسه ملی سرطان در مورد ژنتیک سلول‌های سرطانی، اطلس ژنوم سرطان ثبت شده است.  در مجموعه داده های بیماران از شرکتی به نام Caris Life Sciences.  این تیم از دست دادن 9p24.1 برای اولین بار را با مدت بقا پس از درمان با مهارکننده های نقاط وارسی مرتبط دانستند.  هنگامی که محققان بعداً 10 تومور جامد را تجزیه و تحلیل کردند، همچنین دریافتند که 9p24.1 اضافی منجر به ویژگی‌های ایمنی سرد در بیماران مبتلا به سایر انواع سرطان سنگفرشی، از جمله سرطان سنگفرشی ریه، سرطان سنگفرشی دهانه رحم و کارسینوم سلول سنگفرشی مری می‌شود.

 بخش‌های کروموزوم 9p شامل ژن‌هایی مانند JAK2، Janus kinases (Jak)، واقع در 9p24.1 هستند که تولید و پاسخ به اینترفرون‌ها را هدایت می‌کنند.  در فرضیه تیم، کپی‌های اضافی یا مقادیر 9p24.1 سیگنال‌دهی پاسخ اینترفرون را در سلول‌های سرطانی از طریق سیگنال‌دهی Jak افزایش می‌دهد، که مشخص است سلول‌های NK و سلول‌های T بیشتری را برای حمله به سلول‌های تومور جذب می‌کند.

 دکتر Xin Zhao، نویسنده اول مطالعه، محقق فوق دکترا در آزمایشگاه دکتر داوولی، می گوید: «این یافته توسعه آزمایش های نشانگر زیستی 9p24.1 یا Jak را برای انتخاب بیماران برای درمان هدفمند نقاط وارسی توجیه می کند.  "بررسی بیان Jak DNA یا RNA ممکن است لازم باشد در استراتژی های درمانی دقیق برای هر تومور سنگفرشی یا جامدی که در آن دوز 9p24.1 محیط نزدیک تومورها را شکل می دهد، گنجانده شود."


https://www.news-medical.net/news/20221114/New-discovery-reveals-which-patients-will-survive-longer-after-receiving-immunotherapy.aspx