پزشکی بازساختی و سلول‌های بنیادی

سرطان ریه دومین سرطان شایع در ایالات متحده و اصلی ترین علت مرگ ناشی از سرطان است. با وجود پیشرفت قابل توجه در رویکرد های درمانی، اکثر بیماران مبتلا به سرطان ریه برآمد بسیار ضعیفی با میانگین بقای پنج ساله 21.7٪ دارند. برای کمک به شناسایی اهداف دارویی جدید برای این بیماران، محققان مرکز سرطان موفیت در حال تلاش برای بهبود درک فعلی از مکانیسم‌های مولکولی در پس سرطان ریه هستند. در مقاله جدیدی که در Nature Communications منتشر شده است، آزمایشگاه السا آر. فلورس، با همکاری کالج پزشکی بیلور و مرکز سرطان MD اندرسون، نشان داده اند که چگونه پروتئین ΔNp63 از طریق تنظیم سلول‌های بنیادی و عناصر حیاتی معروف به تقویت‌کننده‌ها که تنظیم ژن هایی که هویت سلولی را کنترل می کنند، به توسعه و پیشروی بیماری کمک می‌کند.

یکی از تئوری های رایج در مورد توسعه سرطان نشان می دهد که تغییرات در مسیرهای سیگنالینگ در سلول های بنیادی ممکن است منجر به توسعه بیماری شود. سلول های بنیادی در تمام بافت ها وجود دارند و ظرفیت خود نوسازی و پتانسیل تمایز به انواع مختلف سلول ها را دارند. پروتئین ΔNp63 نقش مهمی در تنظیم سلول های بنیادی و سرطان های پوست ایفا می کند. این پروئین در ریه نیز بیان می شود. با این حال، اطلاعات کمی در مورد اینکه چگونه ممکن است در توسعه سرطان ریه نقش داشته باشد، درک شده است.

با توجه به نقش این پروتئین در پوست، محققان موفیت فرض کردند که ΔNp63 ممکن است عملکردهای مشابهی در ریه داشته باشد. آنها یک سری آزمایشات را با استفاده از مدل پیش بالینی موش دارای آدنوکارسینوم ریه و کارسینوم سلول سنگفرشی و رده های سلولی سرطانی انسانی انجام دادند تا نقش ΔNp63 را در توسعه سرطان ریه رمزگشایی کنند. آنها موش هایی را ایجاد کردند که دارای نقص ΔNp63 در ریه بوده و متوجه شدند که در موش های بدون ΔNp63 تومورهای ریوی کمتری مشاهده شده و در آن سلول های بنیادی کمتری در مقایسه با موش های کنترل وجود دارد. این مشاهدات نشان می دهد که ΔNp63 ممکن است به عنوان یک پروموتور تومور عمل کند و روند خودنوسازی و تمایز سلول های بنیادی در ریه را همانند پوست تنظیم کند.

در مرحله بعد، آزمایشگاه فلورس مکانیسم‌های مولکولی تحت کنترلΔNp63  را بررسی کرده و دریافتند که این پروتئین ناحیه تقویت‌کننده ژن‌های دخیل در تمایز و هویت سلولی را تنظیم می‌کند و یکی از ژن‌های کلیدی مورد بررسی BCL9L بود.

مطالعات بعدی نشان داد که BCL9L اثرات انکوژنیک پروتئین ΔNp63 را در زیرگروه های سرطان ریه آدنوکارسینوم و کارسینوم سلول سنگفرشی واسطه گری می کند. آنها همچنین دریافتند که بیماران آدنوکارسینوم ریه که سطوح بالای BCL9L دارند، دارای پیش آگهی ضعیف تری می باشند.

فلورس، مدیر مرکز علوم پایه و عضو ارشد دپارتمان انکولوژی مولکولی در موفیت بیان می کند" یافته‌های ما نقش انکوژنیک واحدی را برای ΔNp63 نشان می‌دهد که منجر به تقویت سلول‌های بنیادی سرطان ریه در آدنوکارسینوم ریه و سرطان سلول سنگفرشی ریه می شود. ما از این یافته‌ها برای توسعه رویکردهای درمانی جدید برای مهار توسعه انواع تومورهای بسیار کشنده ریوی استفاده خواهیم کرد."

https://medicalxpress.com/news/2022-02-specific-cancer-protein-important-role.html