پزشکی بازساختی و سلول‌های بنیادی

چگالی کم ، استحکام بالا ، نسبت قدرت بیوشیمیایی به وزن بالا و مقاومت در برابر خوردگی منجر به استفاده از تیتانیوم در چندین نوع ایمپلنت ، از دندان تا مفاصل می شود. با این حال ، یک مشکل دائمی ایمپلنت های مبتنی بر فلز این است که سطح آن ها یک محل مناسب برای تجمع میکروب ها است و باعث ایجاد عفونت های مزمن و التهاب در بافت های اطراف می شود.

در نتیجه ، پنج تا 10 درصد ایمپلنت های دندانی شکست می خورند و باید در مدت 10-15 سال برداشته شوند تا از بروز عفونت در خون و سایر ارگان ها جلوگیری شود. پژوهشی جدید ، یک درمان انقلابی را برای این عفونت ها معرفی کرده است. در این پژوهش محققان از درمان الکتروشیمیایی(ECT) برای تقویت توانایی آنتی بیوتیک ها برای ریشه کن کردن میکروب ها استفاده کرده اند.

 در این روش جدید از یک جریان الکتریکی ضعیف از خلال ایمپلنت فلزی استفاده می شود و همین امر موجب آسیب رسیدن به غشای میکروب های چسبیده روی سطح ایمپلنت می شود و این در حالی است که به بافت های سالم پیرامونی آسیبی نمی رسد. این آسیب به میکروب ها موجب افزایش نفوذپذیری آن ها شده و در نتیجه آن ها را به آنتی بیوتیک ها حساس تر می سازد.

Reference:https://pubs.acs.org/doi/10.1021/acsami.9b09977