پزشکی بازساختی و سلول‌های بنیادی

ذخیره خون بند ناف در یک رویکرد عمومی در سراسر دنیا صورت می گیرد. اما در کنار آن ذخیره سلول های ژله وارتون و سایر بافت های بند ناف نیز برای برخی از افراد صورت می گیرد. اگرچه این بافت ها، تلویحا منبعی از سلول های جنینی هستند اما استفاده از آن ها با مباحث اخلاقی و قانونی همراه نیست. حفاظت انجمادی بند ناف ارزان تر از خون بند ناف است. با این حال، محققین RUDN بر این باورند که خون بند ناف منبع سلول های بنیادی خون ساز است و بافت های بند ناف منبعی از سلول های بنیادی مزانشیمی هستند و باید به طور مجزا فریز شوند. آنالیز مطالعات علمی صورت گرفته در 30 سال گذشته نشان داد که ژله وارتون می تواند از دو بعد مختلف مورد استفاده قرار گیرد. اول، برخی از بخش های آن منبعی از سلول های بنیادی هستند که می توانند به استخوان، غضروف و چربی تمایز یابند. این سلول های بنیادی مزانشیمی ویژگی هایی مشابه با سلول های مشتق از مغز استخوان دارند. دوم، ژله وارتون برای درمان سوختگی های قرنیه و سایر زخم ها نیز استفاده می شود. در این حالت همه سلول های اضافی آن بر داشته می شوند و تنها ماتریکس خارج سلولی آن باقی می ماند. این ماتریکس عمدتا از کلاژن و فیبرین تشکیل شده است و حاوی اسید هیالورونیک نیز می باشد. در این رویکرد مایع اضافی ژله وارتون برداشته می شود(از طریق لیوفلیزه کردن) و بافت باقی مانده برای تسریع ترمیم بافت برای ناحیه آسیب دیده استفاده می شود. این مطالعه با جمع آوری شواهد موجود بر این باور است که بافت بند ناف حفاظت انجمادی شده می تواند برای کاربردهای بالینی مورد استفاده قرار گیرد.

Reference:https://stemcellres.biomedcentral.com/articles/10.1186/s13287-018-0992-0