پزشکی بازساختی و سلول‌های بنیادی

طبق مطالعه تجربی دکتر Christopher L. Mendias و همکارانش در دانشکده پزشکی دانشگاه میشیگان، سلول های بنیادی ماهواره‌ای در ماهیچه‌های گرداننده شانه (Rotator cuff) بیشتر احتمال دارد که به سلول‌های چربی تبدیل شوند و کمتر به سلول‌های عضلانی تبدیل شوند. محققان می‌نویسند: به نظر می‌رسد که اساسی سلولی و ژنتیکی در پشت میزان بهبودی پایین عضلات گرداننده شانه وجود دارد.

عضلات گرداننده شانه گروهی از عضلات شانه و تاندون‌های آن‌ها هستند که مفصل شانه را تثبیت نموده و بازو را در جهات مختلف می‌چرخانند و همچنین موجب استحکام شانه می‌شوند.

محققین یک سری آزمایشات با استفاده از سلول‌های عضلانی موش‌ها انجام داده‌اند تا ویژگی های یک نوع از سلول های بنیادی به نام سلول‌های ماهواره‌ای (satellite cells) را ارزیابی کنند. این سلول‌ها که بین فیبرهای ماهیچه قرار دارند، نقش مهمی در تعمیر، پس از آسیب‌های عضلانی ایفا می‌کنند.

پارگی در ماهیچه‌های گرداننده شانه یک اتفاق رایج است. به خصوص در پارگی‌های مزمن، غالبا رسوبات چربی توسعه می‌یابند که باعث تضعیف و آتروفی این عضلات می‌شود. این نفوذ چربی می‌تواند حتی پس از عمل جراحی زیبایی در این ناحیه ادامه یابد.

دکتر Mendias و همکارانش، سلول‌های ماهواره‌ای جدا شده از عضلات گرداننده شانه موش را ایجاد کردند. وی می‌گوید: "ما فکر کردیم ممکن است مبنای ژنتیکی برای توضیح اینکه چرا ماهیچه‌های گرداننده شانه، پس از آسیب باعث تجمع چربی می‌شوند، وجود داشته باشد." وی همچنین افزود که مطالعات بیشتری جهت یافتن روند بهبودی سلول‌های بنیادی ماهواره‌ای و اساس ژنتیکی این رویداد نیاز است.

Reference:https://www.eurekalert.org/pub_releases/2019-02/journals.lww.com/jbjsjournal/Fulltext/2019/02060/Reduced_Myogenic_and_Increased_Adipogenic.4.aspx