پزشکی بازساختی و سلول‌های بنیادی

مهارکننده های نقاط بازرسی ایمنی با ایمنی به واسطه ی سلول های تقویت کننده CD8+ T مسیر درمان سرطان را با تغییرات اساسی مواجه کرده است. تاکنون توزیع سراسری سلول های CD8+ T(بیومارکری در پاسخ به مهارکننده های نقاط بازرسی ایمنی) به میزان کمی شناخته شده است. در یک تحقیق مسائل ایمنی، دوز تصویربرداری، زمان بندی، فارماکوکینتیک و ایمنی زایی آنتی بادی اختصاصی CD8 لیبل شده با زیرکونیوم-89 و ردیاب در تصیویربرداری PET scan به نام ⁸⁹ZED88082A در بیمارانی با تومورهای جامد قبل و حدود 30 روز بعد از درمان با مهارکننده های نقاط بازرسی ایمنی بررسی شدند.

در این تحقیق هیچ عارضه جانبی مبتنی بر ردیاب مشاهده نشد. تصویر برداری PET scan با mg 10 آنتی بادی نشاندار ⁸⁹ZED88082A در بافت های لنفوئیدی نرمال و بافت های توموری در سرتاسر بدن بین بیماران دو روز قبل از تزریق متفاوت بوده است. ورود به سلول دارو در تومورهای التهابی بیشتر از ایمونوفنوتایپ است. اثر رادیواکتیویته بافت در نواحی که بیان CD8 توسط ایمونوهیستوشیمی تأیید شده است، متمرکز می شود. بیمارانی که مجدد تصویر برداری کردند به طور میانگین تفاوتی از نظر ورود عامل های نشاندار شده در مقایسه با کنترل از خود نشان ندادند؛ درحالیکه تومورهای تک تغییرات متفاوتی را مستقل از پاسخ تومور از خود نشان دادند. این داده های تصویری هتروژنیسیتی فراوانی را در توزیع و دینامیک دارویی سلول های CD8+T در بیماران را از خود نشان دادند. در نتیجه ⁸⁹ZED88082A می تواند دینامیک پیچیده سلول های CD8+T را در ارتباط با مهارکننده های نقاط بازرسی ایمنی مشخصه یابی کند و درمان های ایمنوتراپی را بهبود بخشد.

https://www.nature.com/articles/s41591-022-02084-8