پزشکی بازساختی و سلول‌های بنیادی

یک تیم از کالج پزشکی آلبرت اینشتین (نیویورک ، ایالات متحده آمریکا) نشان داده اند که استفاده موضعی از یک درمان مبتنی بر siRNA ، با هدف قرار دادن آنزیم fidgetin-like 2 (FL2) می‌تواند اعصاب موثر در سیستم نعوظ آسیب دیده در یک مدل موش را بازسازی و بازیابی کند.

نتایج منتشر شده این پژوهش در مجله JCI Insight حاکی از آن است که استفاده از این روش درمانی زندگی مردانی را که به دنبال پروستاتکتومی مبتلا به اختلال نعوظ (ED)شده اند را بهبود بخشد.

سرپرست این پژوهش، کلوین دیویس (از کالج پزشکی آلبرت انیشتین) اظهار داشت: "با وجود ظهور روش‌های اصطلاحاً محافظت از عصب (پروستاتکتومی رادیکال)، می تواند به اعصاب عمقی که در عملکرد تنظیم جریان خون به آلت تناسلی نقش دارد، آسیب برساند." . "این بطوری است که تنها 30٪ از بیماران 18 ماه پس از عمل جراحی علایم بهبودی را نشان می‌دهند وحدودا 60٪ از آن‌ها با توحه به آسیب‎های وارد شده به اعصاب ناحیه، از قدرت نعوظ کافی برای مقاربت برخوردار نیستند."

این تیم تحقیقاتی قبلاً در پروژه‌ای مشخص کرده بود که آنزیم FL2 مهاجرت سلول‌های ترمیم کننده را به سمت زخم‌ها کندتر می‌کند و به دنبال آن بهبود زخم را طولانی می‌کند. همچنین که آن‌ها نشان داده بودند که استفاده از siRNA در مهار FL2 باعث بهبودی زخم و بازسازی بافت آسیب دیده در موش‌ها می‌شود، اما تأثیر این روش درمانی بر روی اعصاب هنوز بررسی نگردید که در مطالعه حاضر به کاووش در این موضوع پرداختند.

لذا در این مطالعه ، آن‌ها از دو مدل موشی استفاده کردند که در یک گروه  اعصاب‌های عمقی دچار له شدگی و در گروه دیگر اعصاب قطع گردید تا آسیب مرتبط با پروستاتکتومی رادیکال را تقلید کند. این siRNA ، به شکل ژل ، بلافاصله پس از آسیب به اعصاب ناحیه مورد نظر تزریق شد..

در گروه موش‌های دارای اعصاب له شده ، آزمایش‌های کاوانوزومتری نشان داد که درمان siRNA بازسازی را افزایش داده و عملکرد اعصاب نعوظ را بازیابی کرده است. بطوریکه پس از یک ماه ، فشار خون درون شاخه‌های آلت تناسلی حیوانات با موش‌های طبیعی قابل مقایسه بود.

در حیوانات دارای اعصاب قطع شده، بهبودی نسبی عملکرد عصب نعوظ وجود داشت و siRNA توانست شکاف‌های چند میلی متری بین انتهای عصب قطع شده را بهبود بخشد.

از پژوهشگران این مقاله، دیوید شارپ اظهار داشت: "از نظر عملکرد ، نتیجه درمان با siRNA معادل یا بهتر از پیوند عصب بود."

این گروه در حال حاضر در حال بررسی اثر روش siRNA در برابر آسیب عصبی بدنبال آسیب نخاعی هستند.

Doi: https://doi.org/10.1172/jci.insight.138484.

https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33872220/