پزشکی بازساختی و سلول‌های بنیادی

سیروز کبدی نوعی بیماری است که در آن بافت کبد دچار آسیب دائمی می شود و در نتیجه عملکرد طبیعی نخواهد داشت. از دلایل این عارضه می توان بیماری کبد الکلی، بیماری کبد چرب غیر الکلی، هپاتیت C‌مزمن و هپاتیتB‌مزمن را نام برد. در حال حاضر، درمانی برای این بیماری وجود ندارد هر چند داروها و درمان هایی برای جلوگیری از پیشرفت آن وارد بازار شده است. در حال حاضر، سیروز کبدی را  دوازدهمین دلیل مرگ در سراسر جهان می دانند. به همین دلیل ایجاد رویکردهای درمانی برای سرکوب فیبروز کبدی و پیشبرد بازسازی کبدی امری ضروری است.

محققان در مطالعه ای جدید جهت ترمیم آسیب سیروز کبد بر روی استفاده از دو نوع سلول تمرکز کردند: سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان(BMMSCs) و ماکروفاژهای مشتق از مغز استخوان القایی(iBMMs) که پیش از این موثر بودن آن ها در درمان سیروز گزارش شده بود. این تیم، سلول های بنیادی مزانشیمی و ماکروفاژهای مشتق از مغز استخوان القایی را کشت داده و برهمکنش آن ها با یکدیگر را در شرایط آزمایشگاهی آنالیز کردند. در ادامه آن ها موش های القا شده برای سیروز را به گروه های مختلفی تقسیم کردند: یک گروه سلول های بنیادی مزانشیمی به تنهایی، یک گروه ماکروفاژهای مشتق از مغز استخوان القایی و گروه دیگر ترکیب هر دو نوع سلول را دریافت کردند. در ادامه هر سه گروه برای سرکوب فیبروز، بازسازی کبدی و سلول های میزبان مهاجرت کننده به کبد مورد ارزیابی قرار گرفتند.

نتایج نشان داد که درمان ترکیبی با استفاده از هر دو نوع سلول به طور سینرژیک عملکرد کبدی را در مقایسه با درمان با استفاده از هر کدام از سلول ها به تنهایی بهبود می بخشد و این امر تا حد زیادی از طریق تقویت پاسخ های بازسازی کننده میزبان صورت می گیرد. ایجاد رویکردهای درمانی جدید برای ترمیم آسیب کبدی و بازسازی این بافت، نیازی ضروری برای این بیماری تهدید کننده حیات است.

Reference:https://stemcellsjournals.onlinelibrary.wiley.com/doi/full/10.1002/sctm.18-0105