تلاش محققان برای مقابله با پارکینسون به کمک سلول های بنیادی
بیماری پارکینسون را با از دست رفتن نوعی خاص از نورون ها موسوم به نورون های دوپامینرژیک می شناسند. این امر اثر منفی روی ارتباطات عصبی دارد و موجب می شود که قدرت کنترل حرکاتش را نداشته باشد.
بیماری پارکینسون را با از دست رفتن نوعی خاص از نورون ها موسوم به نورون های دوپامینرژیک می شناسند. این امر اثر منفی روی ارتباطات عصبی دارد و موجب می شود که قدرت کنترل حرکاتش را نداشته باشد. در حال حاضر درمان موثری برای این بیماری وجود ندارد و بیشتر درمان ها هم تنها علایم بیماری را کنترل می کنند و به همین دلیل محققین بسیاری در استفاده از پتانسیل سلول های بنیادی برای درمان این بیماری داشته اند.
سلول های بنیادی می توانند تحریک شده و نورون های دوپامینرژیکی تمایز یابند که تحت تاثیر پارکینسون قرار گرفته اند. پیوند این نورون های مشتق از سلول های بنیادی به مغز بیماران می تواند یک درمان موثر برای پارکینسون باشد. در مطالعه ای جدید محققین از بیورآکتورهای کنترل شونده بوسیله کامپیوتر برای تکثیر سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان و بند ناف استفاده کردند.
تزریق این سلول ها به مدل جانوری پارکینسون موجب تولید نورون های بالغ در مغز جانور شد که خود منجر به ریکاوری فیزیکی هر چه بیشتر جانور گردید. نتایج بدست آمده از تست های حرکتی حاکی از موثرتر بودن سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بند ناف در تسکین و تلطیف علایم پارکینسون و بهبود قابلیت های حرکتی جانور در مقایسه با سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان بود.
ارسال به دوستان