پزشکی بازساختی و سلول‌های بنیادی

محققان در مطالعات پیش بالینی، سلول درمانی نتایج امیدوار کننده ای را در جهت بهبود عملکرد نعوذ ایجاد کرده است. سلول های بنیادی که به این منظور استفاده می شوند معمولا سه منبع اساسی دارند که شامل بافت های پری ناتال، جنینی و بالغ است. سلول های بنیادی مشتق از چربی، مغز استخوان، ادرار، جفت، بند ناف و مایع آمنیوتیک نیز تا حد زیادی در بهبود مدل های عملکرد نامناسب نعوذ موثر نشان داده اند.

 مطالعات صورت گرفته تاکنون حاکی از موفقیت کوتاه مدت(دو هفته ای) و میان مدت (چهار تا شش هفته ای) استفاده از سلول های بنیادی در مطالعات درون تنی پیش درمانگاهی بوده است، ولی مشخص نیست که استفاده از این سلول های بنیادی می تواند مشکلات شدید نعوذ را در دراز مدت نیز حفظ کند یا خیر. به این منظور محققین در انستیتو ویک فارست اثر درمانی سه نوع سلول (سلول های بنیادی مشتق از مایع آمنیوتیک، سلول های اندوتلیالی مشتق از سیاهرگ بند ناف و سلول های بنیادی مشتق از بافت چربی) را برای تعیین اثر درمانی طولانی مدت شان روی عملکرد نعوذ در مدل رتی عملکرد نامناسب نعوذ ناشی از آسیب عصبی عروقی بررسی کردند. آنالیزهای عملکرد نعوذ مربوط به بافت آلت تناسلی 12 هفته بعد ارزیابی شد. هر سه گروه سلول درمانی بهبودی قابل توجهی را در عملکرد نعوذ نشان دادند که قابل مقایسه با گروهی بود که تیماری را دریافت نکرده بود. با این حال سلول های بنیادی مشتق از مایع آمنیوتیک پتانسیل ریکاوری بهتری را دارا بود. به عقیده محققین، استفاده از سلول درمانی می تواند اثر درمانی طولانی مدتی روی ریکاوری مشکل نعوذ داشته باشد و بازسازی عصبی عضلانی و ترمیم عروقی را در شرایط درون تنی بهبود ببخشد و به همین دلیل این رویکرد درمانی می تواند برای بسیاری از مردانی که متحمل پروستاتکتومی می شوند امیدوار کننده باشد.

Reference: https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/bju.14631