پزشکی بازساختی و سلول‌های بنیادی

مطالعه ای جهانی که از 13 سال پیش در حال انجام است، برای اولین بار نشان می دهد که تخریب در نحوه سازماندهی و تنظیم DNA که به عنوان اپی ژنتیک شناخته می شود، می تواند بدون تغییر در کد ژنتیکی، فرآیند پیری را در یک ارگانیسم تحریک کند.

برای دهه ها، پژوهشگران معتقد بودند پیری ناشی از تجمع تغییرات DNA می باشد. در درجه اول جهش های ژنتیکی موثر اند، که با گذر زمان موجب اختلال در عملکرد ژنها می شوند. این اختلالات باعث می شوند تا سلول هویت خود را از دست بدهد و در نتیجه ی تجزیه بافت ها و اندام ها، منجر به بیماری و مرگ شود.

مجموعه آزمایش های گسترده تیم David Sinclair در مرکز تحقیقات حوزه زیست شناسی و پیری Paul F. Glenn تاییدیه ای بر نظریه چندین ساله ی محققین نشان می دهد. محققین سالهاست معتقدند که تغییرات DNA تنها یا اصلی ترین علت پیری نیست. یافته ها نشان می دهد که تغییرات شیمیایی و ساختاری کروماتین نیز بدون ایجاد تغییر در کد ژنتیکی باعث پیری می شود.

استاد ژنتیک موسسه  Blavatnikدانشکده پزشکی هاروارد، David Sinclair، در این بار گفت: این اولین مطالعه ای است که نشان می دهد ما می توانیم سن بیولوژیکی یک جانور پیچیده را کنترل کنیم و بتوانیم آن را به طور دلخواه جلو یا عقب ببریم.

نتایج باید در پستانداران بزرگ تر و انسان تکرار شود. در حال حاضر مطالعات بر روی پستانداران به جز انسان در حال انجام است.

لینک خبر

https://hms.harvard.edu/news/loss-epigenetic-information-can-drive-aging-restoration-can-reverse