پزشکی بازساختی و سلول‌های بنیادی

 در حال حاضر روشی که آن را پرفیوژن ریوی برون تنی(EVLP) می نامند برای حمایت ریه ها در خارج از بدن و ریکاوری کیفیت ریه های اهدایی قبل از پیوند استفاده می شود اما EVLP تنها مدت زمان کوتاهی(6 تا 8 ساعت) از ریه ها حمایت می کند که برای احیای اغلب ریه های اهدایی آسیب دیده بسیار کوتاه است.

تیمی از محققین دانشگاه های کلمبیا و واندربیلت در مطالعه ای نشان داده اند که می توان ریه های اهدایی شدیدا آسیب دیده که قابلیت آن ها برای پیوند کاهش یافته است را در خارج از بدن و با استفاده از یک سیستم که گردش جریان خون بین ریه اهدایی و بدن جانور حمایت می کند(cross-circulation platform)، احیا نمود. برای اولین بار آن ها نشان داده اند که ریه انسانی شدیدا آسیب دیده که با استفاده از EVLP استاندارد احیا نشده بوده را توانسته اند با استفاده از روش cross-circulation احیا کنند. استفاده از این رویکرد یکپارچگی بافتی ریه را احیا کرده و حفظ می کند و موجب ریکاری عملکردی ریه می شود. در واقع ظرف مدت 24 ساعت، زنده ماjنی سلول های ریه، کیفیت بافت، پاسخ های التهابی و عملکردی تنفسی به میزان قابل توجهی افزایش یافت. احیای ریه های اهدایی که به طور طبیعی قابل کاربرد برای پیوند نیستند در خارج از بدن، می تواند بسیاری از محدودیت های مربوط به پیوند ریه از جمله کمبود ریه اهدایی را برطرف سازد.

Reference:https://www.nature.com/articles/s41467-019-09908-1